Repertuar Kina KIKA ul. Krasickiego 18, Kraków

Akcja nowego filmu Radu Jude rozgrywa się w stolicy Transylwanii – Klużu. Orsolya pracuje tam jako komorniczka i ma do rozwiązania sprawę Iona. Mężczyzna jest byłym sportowcem, który popadł w alkoholizm i bezdomność, od dłuższego czasu nie mogąc znaleźć sobie stałego schronienia.

Z piwnicy, którą tymczasowo zajmuje, też musi się wynieść, ponieważ w niedługim czasie w tym miejscu powstanie luksusowy hotel Kontinental. Przeprowadzona przez Orsolyę eksmisja ma jednak tragiczne konsekwencje. Wydarzenia te bardzo mocno wpływają na kobietę, pogrążając ją w poważnym kryzysie egzystencjalnym. Orsolya musi się skonfrontować z poczuciem winy oraz z pytaniami o odpowiedzialność jednostki w coraz bardziej opresyjnej, także pod względem ekonomicznym, rzeczywistości.

„Droga do Vermiglio” to poruszająca rodzinna saga, uhonorowana Wielką Nagrodą Jury na festiwalu w Wenecji oraz 6 statuetkami prestiżowej nagrody David di Donatello – włoskiego odpowiednika Oscara. Ten oszałamiający wizualnie dramat stał się jednym z największych wydarzeń włoskiego kina ostatnich lat. Reżyserka Maura Delpero – czerpiąc inspirację z historii własnej rodziny – tworzy intymną, ale uniwersalną opowieść o miłości, zdradzie, przemijaniu i nadziei. Osadzony w surowym, a zarazem przepięknym krajobrazie włoskich Alp film przenosi widzów do roku 1944, ukazując życie zamkniętej społeczności w cieniu wielkiej historii.

Ostatnie miesiące II wojny światowej. Spokojne życie mieszkającej w górskiej wiosce Vermiglio rodziny zakłóca pojawienie się młodego żołnierza, który dezerteruje z armii i szuka schronienia z dala od wojennego frontu. Mężczyzna nawiązuje romans z najstarszą córką miejscowego nauczyciela. Ich związek staje się katalizatorem przemian, zarówno w samej rodzinie, jak i w lokalnej społeczności, ujawniając długo skrywane emocje, tajemnice i konflikty.

„Droga do Vermiglio” jest jak pocztówka wysłana w przyszłość, gdzie pod śniegiem, kostiumem i pieczołowicie oddanymi detalami surowej egzystencji kryje się porywająca, żywa i przejmująca historia o tym, jak odległe zdarzenia i decyzje wpływają na nas tu i teraz. Dzięki zniuansowanym postaciom, wyjątkowym zdjęciom ukazującym zapierające dech w piersi alpejskie krajobrazy oraz subtelnej narracji Delpero tworzy kino, które zapada głęboko w pamięć – ciche, ale niezwykle mocne. Rytm zmieniającej się przyrody oddają towarzyszące bohaterom nokturny Fryderyka Chopina oraz „Cztery pory roku” Vivaldiego. Ta subtelnie zrealizowana opowieść jest emocjonalną podróżą przez ludzkie wybory i ich konsekwencje, które definiują nasze życie.

Sirât to najbardziej elektryzujący film tegorocznego festiwalu w Cannes, na którym zasłużenie zdobył Nagrodę Jury. Opowieść o ojcu desperacko szukającym córki na pustynnych, nielegalnych rave’ach w Maroku, to odjazdowe połączenie survivalowego thrillera spod znaku Ceny strachu z apokaliptyczną wizją Mad Maxa.
Fenomenalnie nakręcony Sirât trzyma w napięciu, zachwyca znakomitą ścieżką dźwiękową Kangdinga Raya i nie daje o sobie zapomnieć. To kino totalne!

„Wielkie piękno” to wizualnie oszałamiająca, kontemplacyjna podróż przez Rzym i życie głównego bohatera filmu, Jepa Gambardelli, starzejącego się dziennikarza i pisarza, który po latach hedonistycznego życia zaczyna rozliczać się ze swoją przeszłością. Słynący z ironicznego dystansu i bycia stałym bywalcem elitarnych przyjęć, Jep z pozornym spokojem dryfuje przez świat włoskiej wyższej sfery. Jednak pod powierzchnią blichtru, rozmów o sztuce i filozofii kryje się głęboka tęsknota za autentycznym pięknem i duchowym spełnieniem.

Film Paolo Sorrentino jest nie tylko melancholijną medytacją nad przemijaniem i pustką życia towarzyskiego, lecz także listem miłosnym do Rzymu – miasta pełnego kontrastów, historii i ukrytych cudów. Rzym, nostalgiczny i okrutny, staje się równorzędnym bohaterem. Jego zabytki, ulice i życie nocne tworzą kontrast między historycznym pięknem a współczesną dekadencją. Stylowa reżyseria, wyrafinowane zdjęcia i symboliczne obrazy tworzą razem film, który bywa porównywany do dzieł Federica Felliniego, zwłaszcza do „Słodkiego życia”.

Zmęczony życiem rewolucjonista Bob (DiCaprio) egzystuje w stanie wywołanej marihuaną paranoi w izolacji od społeczeństwa w towarzystwie zadziornej, pewnej siebie córki Willą (Infiniti).
Kiedy jego okrutny wróg (Penn) powraca po 16 latach, a córka znika, były radykał stara się ją za wszelką cenę odnaleźć. Oboje muszą stawić czoło konsekwencjom jego dawnych uczynków.

Bohaterami filmu są Piero i Lara. Ich pierwsza ranka wywołuje u obojga zrozumiały stres. Oboje chcieliby pokazać się z jak najlepszej strony i uniknąć wpadek, o które w zdenerwowaniu nie trudno, ale też i poznać myśli i wyczuć pragnienia drugiej osoby.

Genovese, zaglądając głęboko w myśli swoich bohaterów, ukazuje ich lęki, niepewności i potrzeby. Odkrywa tajemnicze mechanizmy, które odpowiadają za nasze działania. Różne osobowości mają swój głos i swoje racje. Dyskutują, kłócą się, wzruszają, a każda z nich chce, aby to właśnie jej decyzja była ostateczna. A co w sytuacji, gdy żadna z nich nie ma racji?

Film Paola Genovese, zrealizowany jest według jego pomysłu i scenariusza. W rolach głównych zagrały gwiazdy włoskiego kina: Pilar Fogliati, Edoardo Leo, Emanuela Fanelli, Maria Chiara Giannetta, Claudia Pandolfi, Vittoria Puccini, Marco Giallini, Maurizio Lastrico, Rocco Papaleo oraz Claudio Santamaria.

Dziesięcioletni Wille od zawsze marzył, by zostać superbohaterem i walczyć ze złem u boku swojego taty – odważnego policjanta. Wszystko się zmienia, gdy na świecie pojawia się jego młodszy brat, Charlie. Nie dość, że całkowicie kradnie uwagę rodziców, to jeszcze… posiada supermoce! 
Kiedy miastu zaczyna grozić niebezpieczeństwo ze strony szalonego naukowca i przebiegłego superprzestępcy, bracia – choć zupełnie różni – muszą połączyć siły. Czy zazdrosny starszy brat i niemowlę z nadzwyczajnymi mocami zdołają ocalić miasto?
Pełen zwrotów akcji, zabawnych sytuacji i eksplodującej energii „Super Charlie” to oparty na bestsellerowej serii książek Camilli Läckberg film o braterstwie, odwadze i odkrywaniu, że prawdziwą siłą jest… bycie razem.

Kategoria wiekowa: 6+

Raz, dwa, trzy – Lasse i Maja wracają do gry! Tym razem czeka na nich strrrasznie fajna zagadka, która poprowadzi ich do tajemnicy starej maskotki zawodów w Valleby. Seria niepokojących wypadków wstrząsa miastem, a tropy zaczynają się plątać. Czy Lasse i Maja zdołają rozwiązać sprawę – mimo że coraz trudniej im się porozumieć?

Po 13 długich latach do Valleby wracają zawody, w których nagrodą jest duża suma pieniędzy. Na kilka dni przed startem dochodzi do kontuzji jednego z zawodników. Wkrótce mają miejsce kolejne wypadki. Czy ktoś za nimi stoi? Czy ma to związek ze starą legendą maskotki tych zawodów? Lasse i Maja, dwójka najsłynniejszych młodych detektywów, rozpoczynają śledztwo! Jednak zagadka szybko okazuje się bardziej zawiła i mroczniejsza, niż im się wydawało. Do tego Maja i Lasse zaczynają wątpić w sens swojej współpracy. Czy zdołają zapobiec kolejnym niebezpiecznym wydarzeniom i czy uda im się uratować nie tylko zawody, ale i swoją przyjaźń? Czy Biuro Detektywistyczne przetrwa?

Film inspirowany bestsellerową serią książek Martina Widmarka i Heleny Willis, opublikowaną w Polsce przez Wydawnictwo Zakamarki, to wyjątkowo wciągająca historia detektywistyczna z dreszczykiem, która została wyróżniona na 11. MFF Młode Horyzonty.

Kategoria wiekowa: 7+

Paryż, 1835 rok. Fryderyk Chopin ma 25 lat i jest ulubieńcem paryskich salonów, arystokracji i króla Francji. Żadne znaczące wydarzenie nie może odbyć się bez jego udziału. Widzimy go podczas nocnych eskapad i afterparty po koncertach. Zazwyczaj pełnego energii, przykrywającego chorobę żartem. Jego życie ucieka, jednak Fryderyk nie zwalnia. Tworzy swoje największe dzieła, czasem na specjalne zamówienie, a jednocześnie z powodów finansowych, udziela lekcji gry na fortepianie. Jest podziwiany przez przyjaciół i uwielbiany przez kobiety. Z czasem jednak dojrzewa do odkrycia, że najważniejsza w jego życiu jest muzyka.

Bohaterami filmu są Piero i Lara. Ich pierwsza ranka wywołuje u obojga zrozumiały stres. Oboje chcieliby pokazać się z jak najlepszej strony i uniknąć wpadek, o które w zdenerwowaniu nie trudno, ale też i poznać myśli i wyczuć pragnienia drugiej osoby.

Genovese, zaglądając głęboko w myśli swoich bohaterów, ukazuje ich lęki, niepewności i potrzeby. Odkrywa tajemnicze mechanizmy, które odpowiadają za nasze działania. Różne osobowości mają swój głos i swoje racje. Dyskutują, kłócą się, wzruszają, a każda z nich chce, aby to właśnie jej decyzja była ostateczna. A co w sytuacji, gdy żadna z nich nie ma racji?

Film Paola Genovese, zrealizowany jest według jego pomysłu i scenariusza. W rolach głównych zagrały gwiazdy włoskiego kina: Pilar Fogliati, Edoardo Leo, Emanuela Fanelli, Maria Chiara Giannetta, Claudia Pandolfi, Vittoria Puccini, Marco Giallini, Maurizio Lastrico, Rocco Papaleo oraz Claudio Santamaria.

Nowy film nagradzanych Fabia Gras­sadonii i Antonia Piazzy oparty jest na historii szefa sycylijskiej Cosa Nostry – Matteo Messiny Denaro, który zyskał status najbardziej poszukiwanego przestępcy we Włoszech. Siłą tej mrocznej komedii, obok sycylijskich krajobrazów, jest aktorski „pojedynek” pomiędzy Tonim Servillo a Eliem Germano.



Sycylia, początek XXI wieku. Po kilku latach spędzonych w więzieniu za współpracę z mafią, lokalny polityk i nauczyciel Catello Palumbo (w tej roli znakomity Toni Servillo) wychodzi na wolność. Kiedy włoska policja zwraca się do niego o pomoc w schwytaniu jednego z najgroźniejszych bossów sycy­lijskiej mafii (zwanego Iddu), a zarazem jego chrześniaka, Palumbo wykorzystuje okazję, aby wrócić do gry.

W tym celu mężczyzna nawiązuje osobliwą, a jedno-cześnie zabawną korespondencję z ukrywającym się mafiozem, któremu wyraźnie brakuje kontaktu z drugim człowiekiem. Palumbo składa chrze­śniakowi pewną intratną propozycję. Kto dobrze wyjdzie na tej współpracy – Iddu, Palumbo czy policja?

Poznajcie Carey’a, miłego gościa na krawędzi załamania nerwowego. Przed chwilą przyjął najcięższy cios – jego ukochana żona Ashley zażądała rozwodu. Leżący na deskach, rozsypany w proch Carey musi szybko znaleźć sposób na pozbieranie swojego życia do kupy. W nadziei na dobrą radę odwiedza zaprzyjaźnione małżeństwo Julie i Paula, którzy od lat żyją w szczęśliwym, otwartym związku. I tu przychodzi olśnienie: skoro Ashley go już nie chce, a Paul i Julie nie hołdują wierności, po co daleko szukać pocieszenia, skoro można znaleźć je w ramionach pięknej … Julie. Plan wydaje się wprost idealny i wszystko układa się nadzwyczaj przyjemnie do chwili, gdy wybucha emocjonalna bomba. Paul dostaje szału, gdy odkrywa, że jego piękna żona świetnie się bawi z jego najlepszym przyjacielem. Z kolei Carey wciąż nie może zapomnieć o Ashley, która bez skrupułów korzysta ze świeżo odzyskanej wolności. Życie całej czwórki pogrąży się w chaosie, jeśli nie odkryją wreszcie o co tak naprawdę chodzi w miłości.

Akcja nowego filmu Radu Jude rozgrywa się w stolicy Transylwanii – Klużu. Orsolya pracuje tam jako komorniczka i ma do rozwiązania sprawę Iona. Mężczyzna jest byłym sportowcem, który popadł w alkoholizm i bezdomność, od dłuższego czasu nie mogąc znaleźć sobie stałego schronienia.

Z piwnicy, którą tymczasowo zajmuje, też musi się wynieść, ponieważ w niedługim czasie w tym miejscu powstanie luksusowy hotel Kontinental. Przeprowadzona przez Orsolyę eksmisja ma jednak tragiczne konsekwencje. Wydarzenia te bardzo mocno wpływają na kobietę, pogrążając ją w poważnym kryzysie egzystencjalnym. Orsolya musi się skonfrontować z poczuciem winy oraz z pytaniami o odpowiedzialność jednostki w coraz bardziej opresyjnej, także pod względem ekonomicznym, rzeczywistości.

„Droga do Vermiglio” to poruszająca rodzinna saga, uhonorowana Wielką Nagrodą Jury na festiwalu w Wenecji oraz 6 statuetkami prestiżowej nagrody David di Donatello – włoskiego odpowiednika Oscara. Ten oszałamiający wizualnie dramat stał się jednym z największych wydarzeń włoskiego kina ostatnich lat. Reżyserka Maura Delpero – czerpiąc inspirację z historii własnej rodziny – tworzy intymną, ale uniwersalną opowieść o miłości, zdradzie, przemijaniu i nadziei. Osadzony w surowym, a zarazem przepięknym krajobrazie włoskich Alp film przenosi widzów do roku 1944, ukazując życie zamkniętej społeczności w cieniu wielkiej historii.

Ostatnie miesiące II wojny światowej. Spokojne życie mieszkającej w górskiej wiosce Vermiglio rodziny zakłóca pojawienie się młodego żołnierza, który dezerteruje z armii i szuka schronienia z dala od wojennego frontu. Mężczyzna nawiązuje romans z najstarszą córką miejscowego nauczyciela. Ich związek staje się katalizatorem przemian, zarówno w samej rodzinie, jak i w lokalnej społeczności, ujawniając długo skrywane emocje, tajemnice i konflikty.

„Droga do Vermiglio” jest jak pocztówka wysłana w przyszłość, gdzie pod śniegiem, kostiumem i pieczołowicie oddanymi detalami surowej egzystencji kryje się porywająca, żywa i przejmująca historia o tym, jak odległe zdarzenia i decyzje wpływają na nas tu i teraz. Dzięki zniuansowanym postaciom, wyjątkowym zdjęciom ukazującym zapierające dech w piersi alpejskie krajobrazy oraz subtelnej narracji Delpero tworzy kino, które zapada głęboko w pamięć – ciche, ale niezwykle mocne. Rytm zmieniającej się przyrody oddają towarzyszące bohaterom nokturny Fryderyka Chopina oraz „Cztery pory roku” Vivaldiego. Ta subtelnie zrealizowana opowieść jest emocjonalną podróżą przez ludzkie wybory i ich konsekwencje, które definiują nasze życie.

Rok 1955, Nowy Jork. Prywatny detektyw Harry Angel (Mickey Rourke) przyjmuje intratne zlecenie od tajemniczego Louisa Cyphre’a (Robert De Niro). Jego zadaniem jest odnalezienie zaginionego przed wielu laty piosenkarza Johnny’ego Favorite’a. Śledztwo prowadzi głównego bohatera do Nowego Orleanu, w samo serce okultystycznych rytuałów, w skwar dusznego lata, w świat czarnego jazzu i zadymionych spelunek. Ścigany przez wizje, koszmary i ścielące się gęsto trupy Angel dotrze w końcu do przerażającej prawdy – a widz do niezapomnianego finału i jednego z najbardziej ikonicznych plot twistów w historii kina, nie tylko grozy.

Alan Parker (“Missisipi w ogniu”, “Midnight Express”, “Pink Floyd: The Wall”) w mistrzowski sposób łączy kryminał noir z horrorem satanistycznym, tworząc dzieło o niepodrabialnym klimacie. Frenetyczny i zmysłowy jak “Opętanie”, oniryczny i niepokojący jak “Zagubiona autostrada”, pogański i występny jak “Dziewiąte wrota”, a do tego błyskotliwy i zaskakujący jak “Memento” (które zresztą zainspirował) – “Harry’ego Angela” można porównywać do wielu tytułów, ale zawsze wymknie się klasyfikacjom. Podobnie jak kreujący w tym filmie być może najlepszą rolę w życiu, niepokorny Mickey Rourke, a także De Niro w chyba najbardziej ekscentrycznym ze swoich ekranowych wcieleń. Mroczny urok tego VHS-owego klasyka posiądzie dusze kolejnych fanów już w październiku dzięki rekonstrukcji cyfrowej w 4K.

Sirât to najbardziej elektryzujący film tegorocznego festiwalu w Cannes, na którym zasłużenie zdobył Nagrodę Jury. Opowieść o ojcu desperacko szukającym córki na pustynnych, nielegalnych rave’ach w Maroku, to odjazdowe połączenie survivalowego thrillera spod znaku Ceny strachu z apokaliptyczną wizją Mad Maxa.
Fenomenalnie nakręcony Sirât trzyma w napięciu, zachwyca znakomitą ścieżką dźwiękową Kangdinga Raya i nie daje o sobie zapomnieć. To kino totalne!

„Wielkie piękno” to wizualnie oszałamiająca, kontemplacyjna podróż przez Rzym i życie głównego bohatera filmu, Jepa Gambardelli, starzejącego się dziennikarza i pisarza, który po latach hedonistycznego życia zaczyna rozliczać się ze swoją przeszłością. Słynący z ironicznego dystansu i bycia stałym bywalcem elitarnych przyjęć, Jep z pozornym spokojem dryfuje przez świat włoskiej wyższej sfery. Jednak pod powierzchnią blichtru, rozmów o sztuce i filozofii kryje się głęboka tęsknota za autentycznym pięknem i duchowym spełnieniem.

Film Paolo Sorrentino jest nie tylko melancholijną medytacją nad przemijaniem i pustką życia towarzyskiego, lecz także listem miłosnym do Rzymu – miasta pełnego kontrastów, historii i ukrytych cudów. Rzym, nostalgiczny i okrutny, staje się równorzędnym bohaterem. Jego zabytki, ulice i życie nocne tworzą kontrast między historycznym pięknem a współczesną dekadencją. Stylowa reżyseria, wyrafinowane zdjęcia i symboliczne obrazy tworzą razem film, który bywa porównywany do dzieł Federica Felliniego, zwłaszcza do „Słodkiego życia”.

Paryż, 1835 rok. Fryderyk Chopin ma 25 lat i jest ulubieńcem paryskich salonów, arystokracji i króla Francji. Żadne znaczące wydarzenie nie może odbyć się bez jego udziału. Widzimy go podczas nocnych eskapad i afterparty po koncertach. Zazwyczaj pełnego energii, przykrywającego chorobę żartem. Jego życie ucieka, jednak Fryderyk nie zwalnia. Tworzy swoje największe dzieła, czasem na specjalne zamówienie, a jednocześnie z powodów finansowych, udziela lekcji gry na fortepianie. Jest podziwiany przez przyjaciół i uwielbiany przez kobiety. Z czasem jednak dojrzewa do odkrycia, że najważniejsza w jego życiu jest muzyka.

Zmęczony życiem rewolucjonista Bob (DiCaprio) egzystuje w stanie wywołanej marihuaną paranoi w izolacji od społeczeństwa w towarzystwie zadziornej, pewnej siebie córki Willą (Infiniti).
Kiedy jego okrutny wróg (Penn) powraca po 16 latach, a córka znika, były radykał stara się ją za wszelką cenę odnaleźć. Oboje muszą stawić czoło konsekwencjom jego dawnych uczynków.

Bohaterami filmu są Piero i Lara. Ich pierwsza ranka wywołuje u obojga zrozumiały stres. Oboje chcieliby pokazać się z jak najlepszej strony i uniknąć wpadek, o które w zdenerwowaniu nie trudno, ale też i poznać myśli i wyczuć pragnienia drugiej osoby.

Genovese, zaglądając głęboko w myśli swoich bohaterów, ukazuje ich lęki, niepewności i potrzeby. Odkrywa tajemnicze mechanizmy, które odpowiadają za nasze działania. Różne osobowości mają swój głos i swoje racje. Dyskutują, kłócą się, wzruszają, a każda z nich chce, aby to właśnie jej decyzja była ostateczna. A co w sytuacji, gdy żadna z nich nie ma racji?

Film Paola Genovese, zrealizowany jest według jego pomysłu i scenariusza. W rolach głównych zagrały gwiazdy włoskiego kina: Pilar Fogliati, Edoardo Leo, Emanuela Fanelli, Maria Chiara Giannetta, Claudia Pandolfi, Vittoria Puccini, Marco Giallini, Maurizio Lastrico, Rocco Papaleo oraz Claudio Santamaria.

Dziesięcioletni Wille od zawsze marzył, by zostać superbohaterem i walczyć ze złem u boku swojego taty – odważnego policjanta. Wszystko się zmienia, gdy na świecie pojawia się jego młodszy brat, Charlie. Nie dość, że całkowicie kradnie uwagę rodziców, to jeszcze… posiada supermoce! 
Kiedy miastu zaczyna grozić niebezpieczeństwo ze strony szalonego naukowca i przebiegłego superprzestępcy, bracia – choć zupełnie różni – muszą połączyć siły. Czy zazdrosny starszy brat i niemowlę z nadzwyczajnymi mocami zdołają ocalić miasto?
Pełen zwrotów akcji, zabawnych sytuacji i eksplodującej energii „Super Charlie” to oparty na bestsellerowej serii książek Camilli Läckberg film o braterstwie, odwadze i odkrywaniu, że prawdziwą siłą jest… bycie razem.

Kategoria wiekowa: 6+

Raz, dwa, trzy – Lasse i Maja wracają do gry! Tym razem czeka na nich strrrasznie fajna zagadka, która poprowadzi ich do tajemnicy starej maskotki zawodów w Valleby. Seria niepokojących wypadków wstrząsa miastem, a tropy zaczynają się plątać. Czy Lasse i Maja zdołają rozwiązać sprawę – mimo że coraz trudniej im się porozumieć?

Po 13 długich latach do Valleby wracają zawody, w których nagrodą jest duża suma pieniędzy. Na kilka dni przed startem dochodzi do kontuzji jednego z zawodników. Wkrótce mają miejsce kolejne wypadki. Czy ktoś za nimi stoi? Czy ma to związek ze starą legendą maskotki tych zawodów? Lasse i Maja, dwójka najsłynniejszych młodych detektywów, rozpoczynają śledztwo! Jednak zagadka szybko okazuje się bardziej zawiła i mroczniejsza, niż im się wydawało. Do tego Maja i Lasse zaczynają wątpić w sens swojej współpracy. Czy zdołają zapobiec kolejnym niebezpiecznym wydarzeniom i czy uda im się uratować nie tylko zawody, ale i swoją przyjaźń? Czy Biuro Detektywistyczne przetrwa?

Film inspirowany bestsellerową serią książek Martina Widmarka i Heleny Willis, opublikowaną w Polsce przez Wydawnictwo Zakamarki, to wyjątkowo wciągająca historia detektywistyczna z dreszczykiem, która została wyróżniona na 11. MFF Młode Horyzonty.

Kategoria wiekowa: 7+

Paryż, 1835 rok. Fryderyk Chopin ma 25 lat i jest ulubieńcem paryskich salonów, arystokracji i króla Francji. Żadne znaczące wydarzenie nie może odbyć się bez jego udziału. Widzimy go podczas nocnych eskapad i afterparty po koncertach. Zazwyczaj pełnego energii, przykrywającego chorobę żartem. Jego życie ucieka, jednak Fryderyk nie zwalnia. Tworzy swoje największe dzieła, czasem na specjalne zamówienie, a jednocześnie z powodów finansowych, udziela lekcji gry na fortepianie. Jest podziwiany przez przyjaciół i uwielbiany przez kobiety. Z czasem jednak dojrzewa do odkrycia, że najważniejsza w jego życiu jest muzyka.

Bohaterami filmu są Piero i Lara. Ich pierwsza ranka wywołuje u obojga zrozumiały stres. Oboje chcieliby pokazać się z jak najlepszej strony i uniknąć wpadek, o które w zdenerwowaniu nie trudno, ale też i poznać myśli i wyczuć pragnienia drugiej osoby.

Genovese, zaglądając głęboko w myśli swoich bohaterów, ukazuje ich lęki, niepewności i potrzeby. Odkrywa tajemnicze mechanizmy, które odpowiadają za nasze działania. Różne osobowości mają swój głos i swoje racje. Dyskutują, kłócą się, wzruszają, a każda z nich chce, aby to właśnie jej decyzja była ostateczna. A co w sytuacji, gdy żadna z nich nie ma racji?

Film Paola Genovese, zrealizowany jest według jego pomysłu i scenariusza. W rolach głównych zagrały gwiazdy włoskiego kina: Pilar Fogliati, Edoardo Leo, Emanuela Fanelli, Maria Chiara Giannetta, Claudia Pandolfi, Vittoria Puccini, Marco Giallini, Maurizio Lastrico, Rocco Papaleo oraz Claudio Santamaria.

Nowy film nagradzanych Fabia Gras­sadonii i Antonia Piazzy oparty jest na historii szefa sycylijskiej Cosa Nostry – Matteo Messiny Denaro, który zyskał status najbardziej poszukiwanego przestępcy we Włoszech. Siłą tej mrocznej komedii, obok sycylijskich krajobrazów, jest aktorski „pojedynek” pomiędzy Tonim Servillo a Eliem Germano.



Sycylia, początek XXI wieku. Po kilku latach spędzonych w więzieniu za współpracę z mafią, lokalny polityk i nauczyciel Catello Palumbo (w tej roli znakomity Toni Servillo) wychodzi na wolność. Kiedy włoska policja zwraca się do niego o pomoc w schwytaniu jednego z najgroźniejszych bossów sycy­lijskiej mafii (zwanego Iddu), a zarazem jego chrześniaka, Palumbo wykorzystuje okazję, aby wrócić do gry.

W tym celu mężczyzna nawiązuje osobliwą, a jedno-cześnie zabawną korespondencję z ukrywającym się mafiozem, któremu wyraźnie brakuje kontaktu z drugim człowiekiem. Palumbo składa chrze­śniakowi pewną intratną propozycję. Kto dobrze wyjdzie na tej współpracy – Iddu, Palumbo czy policja?

„Droga do Vermiglio” to poruszająca rodzinna saga, uhonorowana Wielką Nagrodą Jury na festiwalu w Wenecji oraz 6 statuetkami prestiżowej nagrody David di Donatello – włoskiego odpowiednika Oscara. Ten oszałamiający wizualnie dramat stał się jednym z największych wydarzeń włoskiego kina ostatnich lat. Reżyserka Maura Delpero – czerpiąc inspirację z historii własnej rodziny – tworzy intymną, ale uniwersalną opowieść o miłości, zdradzie, przemijaniu i nadziei. Osadzony w surowym, a zarazem przepięknym krajobrazie włoskich Alp film przenosi widzów do roku 1944, ukazując życie zamkniętej społeczności w cieniu wielkiej historii.

Ostatnie miesiące II wojny światowej. Spokojne życie mieszkającej w górskiej wiosce Vermiglio rodziny zakłóca pojawienie się młodego żołnierza, który dezerteruje z armii i szuka schronienia z dala od wojennego frontu. Mężczyzna nawiązuje romans z najstarszą córką miejscowego nauczyciela. Ich związek staje się katalizatorem przemian, zarówno w samej rodzinie, jak i w lokalnej społeczności, ujawniając długo skrywane emocje, tajemnice i konflikty.

„Droga do Vermiglio” jest jak pocztówka wysłana w przyszłość, gdzie pod śniegiem, kostiumem i pieczołowicie oddanymi detalami surowej egzystencji kryje się porywająca, żywa i przejmująca historia o tym, jak odległe zdarzenia i decyzje wpływają na nas tu i teraz. Dzięki zniuansowanym postaciom, wyjątkowym zdjęciom ukazującym zapierające dech w piersi alpejskie krajobrazy oraz subtelnej narracji Delpero tworzy kino, które zapada głęboko w pamięć – ciche, ale niezwykle mocne. Rytm zmieniającej się przyrody oddają towarzyszące bohaterom nokturny Fryderyka Chopina oraz „Cztery pory roku” Vivaldiego. Ta subtelnie zrealizowana opowieść jest emocjonalną podróżą przez ludzkie wybory i ich konsekwencje, które definiują nasze życie.

Zmęczony życiem rewolucjonista Bob (DiCaprio) egzystuje w stanie wywołanej marihuaną paranoi w izolacji od społeczeństwa w towarzystwie zadziornej, pewnej siebie córki Willą (Infiniti).
Kiedy jego okrutny wróg (Penn) powraca po 16 latach, a córka znika, były radykał stara się ją za wszelką cenę odnaleźć. Oboje muszą stawić czoło konsekwencjom jego dawnych uczynków.

Akcja nowego filmu Radu Jude rozgrywa się w stolicy Transylwanii – Klużu. Orsolya pracuje tam jako komorniczka i ma do rozwiązania sprawę Iona. Mężczyzna jest byłym sportowcem, który popadł w alkoholizm i bezdomność, od dłuższego czasu nie mogąc znaleźć sobie stałego schronienia.

Z piwnicy, którą tymczasowo zajmuje, też musi się wynieść, ponieważ w niedługim czasie w tym miejscu powstanie luksusowy hotel Kontinental. Przeprowadzona przez Orsolyę eksmisja ma jednak tragiczne konsekwencje. Wydarzenia te bardzo mocno wpływają na kobietę, pogrążając ją w poważnym kryzysie egzystencjalnym. Orsolya musi się skonfrontować z poczuciem winy oraz z pytaniami o odpowiedzialność jednostki w coraz bardziej opresyjnej, także pod względem ekonomicznym, rzeczywistości.

Poznajcie Carey’a, miłego gościa na krawędzi załamania nerwowego. Przed chwilą przyjął najcięższy cios – jego ukochana żona Ashley zażądała rozwodu. Leżący na deskach, rozsypany w proch Carey musi szybko znaleźć sposób na pozbieranie swojego życia do kupy. W nadziei na dobrą radę odwiedza zaprzyjaźnione małżeństwo Julie i Paula, którzy od lat żyją w szczęśliwym, otwartym związku. I tu przychodzi olśnienie: skoro Ashley go już nie chce, a Paul i Julie nie hołdują wierności, po co daleko szukać pocieszenia, skoro można znaleźć je w ramionach pięknej … Julie. Plan wydaje się wprost idealny i wszystko układa się nadzwyczaj przyjemnie do chwili, gdy wybucha emocjonalna bomba. Paul dostaje szału, gdy odkrywa, że jego piękna żona świetnie się bawi z jego najlepszym przyjacielem. Z kolei Carey wciąż nie może zapomnieć o Ashley, która bez skrupułów korzysta ze świeżo odzyskanej wolności. Życie całej czwórki pogrąży się w chaosie, jeśli nie odkryją wreszcie o co tak naprawdę chodzi w miłości.

Sirât to najbardziej elektryzujący film tegorocznego festiwalu w Cannes, na którym zasłużenie zdobył Nagrodę Jury. Opowieść o ojcu desperacko szukającym córki na pustynnych, nielegalnych rave’ach w Maroku, to odjazdowe połączenie survivalowego thrillera spod znaku Ceny strachu z apokaliptyczną wizją Mad Maxa.
Fenomenalnie nakręcony Sirât trzyma w napięciu, zachwyca znakomitą ścieżką dźwiękową Kangdinga Raya i nie daje o sobie zapomnieć. To kino totalne!

„Wielkie piękno” to wizualnie oszałamiająca, kontemplacyjna podróż przez Rzym i życie głównego bohatera filmu, Jepa Gambardelli, starzejącego się dziennikarza i pisarza, który po latach hedonistycznego życia zaczyna rozliczać się ze swoją przeszłością. Słynący z ironicznego dystansu i bycia stałym bywalcem elitarnych przyjęć, Jep z pozornym spokojem dryfuje przez świat włoskiej wyższej sfery. Jednak pod powierzchnią blichtru, rozmów o sztuce i filozofii kryje się głęboka tęsknota za autentycznym pięknem i duchowym spełnieniem.

Film Paolo Sorrentino jest nie tylko melancholijną medytacją nad przemijaniem i pustką życia towarzyskiego, lecz także listem miłosnym do Rzymu – miasta pełnego kontrastów, historii i ukrytych cudów. Rzym, nostalgiczny i okrutny, staje się równorzędnym bohaterem. Jego zabytki, ulice i życie nocne tworzą kontrast między historycznym pięknem a współczesną dekadencją. Stylowa reżyseria, wyrafinowane zdjęcia i symboliczne obrazy tworzą razem film, który bywa porównywany do dzieł Federica Felliniego, zwłaszcza do „Słodkiego życia”.

Paryż, 1835 rok. Fryderyk Chopin ma 25 lat i jest ulubieńcem paryskich salonów, arystokracji i króla Francji. Żadne znaczące wydarzenie nie może odbyć się bez jego udziału. Widzimy go podczas nocnych eskapad i afterparty po koncertach. Zazwyczaj pełnego energii, przykrywającego chorobę żartem. Jego życie ucieka, jednak Fryderyk nie zwalnia. Tworzy swoje największe dzieła, czasem na specjalne zamówienie, a jednocześnie z powodów finansowych, udziela lekcji gry na fortepianie. Jest podziwiany przez przyjaciół i uwielbiany przez kobiety. Z czasem jednak dojrzewa do odkrycia, że najważniejsza w jego życiu jest muzyka.

Sirât to najbardziej elektryzujący film tegorocznego festiwalu w Cannes, na którym zasłużenie zdobył Nagrodę Jury. Opowieść o ojcu desperacko szukającym córki na pustynnych, nielegalnych rave’ach w Maroku, to odjazdowe połączenie survivalowego thrillera spod znaku Ceny strachu z apokaliptyczną wizją Mad Maxa.
Fenomenalnie nakręcony Sirât trzyma w napięciu, zachwyca znakomitą ścieżką dźwiękową Kangdinga Raya i nie daje o sobie zapomnieć. To kino totalne!

Bohaterami filmu są Piero i Lara. Ich pierwsza ranka wywołuje u obojga zrozumiały stres. Oboje chcieliby pokazać się z jak najlepszej strony i uniknąć wpadek, o które w zdenerwowaniu nie trudno, ale też i poznać myśli i wyczuć pragnienia drugiej osoby.

Genovese, zaglądając głęboko w myśli swoich bohaterów, ukazuje ich lęki, niepewności i potrzeby. Odkrywa tajemnicze mechanizmy, które odpowiadają za nasze działania. Różne osobowości mają swój głos i swoje racje. Dyskutują, kłócą się, wzruszają, a każda z nich chce, aby to właśnie jej decyzja była ostateczna. A co w sytuacji, gdy żadna z nich nie ma racji?

Film Paola Genovese, zrealizowany jest według jego pomysłu i scenariusza. W rolach głównych zagrały gwiazdy włoskiego kina: Pilar Fogliati, Edoardo Leo, Emanuela Fanelli, Maria Chiara Giannetta, Claudia Pandolfi, Vittoria Puccini, Marco Giallini, Maurizio Lastrico, Rocco Papaleo oraz Claudio Santamaria.

Wielki geniusz. Szalona zazdrość. Niedościgłe widowisko.

Porywająca historia muzycznego geniusza Mozarta (Tom Hulce) i jego zazdrosnego przeciwnika Salieriego (F. Murray Abraham) to nagrodzony 8 Oscarami wielki spektakl Formana oraz jeden z najlepszych filmów kostiumowych w historii kina. W scenerii XVIII-wiecznego Wiednia rozegra się pełen pasji, gniewu i uniesień pojedynek między dwoma bohaterami, których dzieli prawie wszystko – poza miłością do pięknej muzyki. Epickie kino, wybitna ścieżka dźwiękowa, oszałamiająca opera, humor i trzymający w napięciu dramat: „Amadeusz” to widowisko na wszystkie czasy – i widowisko wszech czasów.

Nagrody:
Oscary 1985: 8 zdobytych statuetek: dla najlepszego filmu, aktora pierwszoplanowego (F. Murray Abraham), reżysera, za scenariusz adaptowany, charakteryzację, scenografię, kostiumy i dźwięk.
Złote Globy 1985: 4 zdobyte nagrody.

Kopia odrestaurowana cyfrowo w 4K

Mama Mu to odlotowa krowa, która nigdy się nie nudzi. Zamiast siedzieć na łące, woli próbować nowych rzeczy – stania na głowie, jazdy na deskorolce, a nawet nurkowania! W codziennych wybrykach towarzyszy jej oddany przyjaciel, Pan Wrona. Kiedy pewnego dnia na farmę przybywa bocian-obieżyświat, uporządkowane życie na farmie wywraca się do góry nogami. Mama Mu zainspirowana historiami o odległych zakątkach świata, postanawia opuścić zagrodę i wyruszyć w daleką podróż. Wokół jest przecież tyle do zobaczenia! Jej optymizmu nie podziela jednak Pan Wrona, który najchętniej nigdzie by się nie ruszał. Przyjaźń bohaterów zostaje wystawiona na próbę, a Mamę Mu czeka odpowiedź na ważne pytanie. Czym tak naprawdę jest dom i skąd mamy wiedzieć gdzie jest? Odpowiedź, zupełnie jak przygoda i dobra zabawa, czai się tuż za rogiem.
Kategoria wiekowa 4+

KINO DOSTĘPNE DLA KAŻDEGO

Miły typek o imieniu Koszmarek jest jednym z wielu potworów stworzonych przez zwariowanego profesora w mrocznym zamczysku na szczycie wyniosłej góry. Robi co może, by chronić swych potwornych przyjaciół przed uprzedzeniami mieszkańców pobliskiego miasteczka. Gdy w okolicy pojawia się podupadający cyrk z ekscentrycznym Dyrektorem na czele, Koszmarek po raz pierwszy w życiu stanie oko w oko z człowiekiem! Dyrektor zapragnie zrobić z niego gwiazdę swojego objazdowego show. Koszmarek jednak zamiast straszyć ludzi za pieniądze, spróbuje się z nimi zaprzyjaźnić. Niestety ich strach ma wielkie oczy, szczególnie gdy odkrywają, że w zamku roi się od najróżniejszych „kreatur”. Czy Koszmarkowi uda się udowodnić, że nie taki potwór straszny, jak go malują? Razem z dziewczynką o imieniu Arabella, wcieli w życie szalony plan, który postawi na głowie życie mieszkańców zamku, pracowników cyrku i oczywiście obywateli miasteczka.

Kategoria wiekowa 6+

Historia rodziny i przedsiębiorstwa szampańskiego Veuve Clicquot, którego początki sięgają końca XVIII wieku.

Po dziesięciu tysiącach lat nieprzerwanego osadnictwa prastare miasto Hasankeyf znika pod wodą. Z rozkazu tureckich władz w regionie północnego Kurdystanu ma powstać ponad 20 zapór, co oznacza przesiedlenie ponad 350 tysięcy Arabów i Kurdów. Obietnice nowoczesnego życia odbierają ludziom tożsamość i rodzinne domy, zastępując je budynkami z betonu. Rengin, kurdyjska pasterka, i Burak, miejscowy fryzjer, zostają uwikłani w polityczną grę, w której przetrwanie zależy od podporządkowania się nowym, niezrozumiałym regułom: samotni mieszkańcy tracą prawo do nowych domów, a pasterze muszą oddać swoje zwierzęta. Każde kolejne ograniczenie przypomina im, że ich życie nigdy nie należało do nich – są jedynie pionkami w systemie, który wymaga posłuszeństwa i uległości.

Organizatorem wydarzenia jest Krakowska Fundacja Filmowa i Krakowski Festiwal Filmowy w ramach projektu współfinansowanego ze środków Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej.

Patronat medialny nad projektem _insider w trasie. Polskie dokumenty w kinach studyjnych objęli czasopismo Ekrany, magazyn Presto, Dużo dobrego dokumentu, portal Pełna sala, stowarzyszenie All In UJ.

MOTYLEK (Papillon) reż. Florence Miaihle, Francja 2024, 14'

Do pływającego w morzu mężczyzny wracają wspomnienia. Od wczesnego dzieciństwa po dorosłe życie, wszystkie związane są z wodą. Niektóre są szczęśliwe, inne przywołują dobre czasy, a jeszcze inne traumy. Ta historia będzie opowiadać o jego ostatnim pływaniu. Poprowadzi nas od źródła do rzeki – od wód basenów z dzieciństwa do basenów pływackich – od kraju w Afryce Północnej do brzegów Morza Śródziemnego – od stadionów olimpijskich do zbiorników retencyjnych – od obozów koncentracyjnych do wymarzonych plaż na wyspie Reunion. Ostatecznie człowiek zniknie w nieskończonej błękitnej przestrzeni morza.


CZERNY PRZYPŁYW  (Pie dan lo) reż. Kim Yip Tong, Francja 2024, 13'

25 lipca 2020 r. masowiec MV Wakashio osiadł na rafie u wschodniego wybrzeża Mauritiusa. Dwanaście dni później nastąpił wyciek ropy, powodując największą katastrofę ekologiczną w historii regionu.

BLIZNY, KTÓRE KOCHAMY (Les Belles cicatrices) reż. Raphaël Jouzeau, Francja 2024, 16'

Gaspard nadal kocha Leïlę. Miesiąc po tym, jak z nim zerwała, spotykają się w zatłoczonym barze. Kiedy spotkanie nie układa się pomyślnie i Gaspard czuje, że łzy napływają mu do oczu, chowa się pod obrusem. Z dala od spojrzeń innych, ale bliżej wspomnień.


GITARA W MORZU  (Une guitare à la mer) reż. Sophie Roze, Francja, Szwajcaria 2024, 30'

Kuna, której absurdalnym zajęciem jest sprzedaż krawatów, przemierza wieś. Uważana za szkodnika, ciągle w drodze, postanawia spróbować szczęścia w lesie. Jej los zmienia się jednak dzięki pomocy jeża.

Rok 1955, Nowy Jork. Prywatny detektyw Harry Angel (Mickey Rourke) przyjmuje intratne zlecenie od tajemniczego Louisa Cyphre’a (Robert De Niro). Jego zadaniem jest odnalezienie zaginionego przed wielu laty piosenkarza Johnny’ego Favorite’a. Śledztwo prowadzi głównego bohatera do Nowego Orleanu, w samo serce okultystycznych rytuałów, w skwar dusznego lata, w świat czarnego jazzu i zadymionych spelunek. Ścigany przez wizje, koszmary i ścielące się gęsto trupy Angel dotrze w końcu do przerażającej prawdy – a widz do niezapomnianego finału i jednego z najbardziej ikonicznych plot twistów w historii kina, nie tylko grozy.

Alan Parker (“Missisipi w ogniu”, “Midnight Express”, “Pink Floyd: The Wall”) w mistrzowski sposób łączy kryminał noir z horrorem satanistycznym, tworząc dzieło o niepodrabialnym klimacie. Frenetyczny i zmysłowy jak “Opętanie”, oniryczny i niepokojący jak “Zagubiona autostrada”, pogański i występny jak “Dziewiąte wrota”, a do tego błyskotliwy i zaskakujący jak “Memento” (które zresztą zainspirował) – “Harry’ego Angela” można porównywać do wielu tytułów, ale zawsze wymknie się klasyfikacjom. Podobnie jak kreujący w tym filmie być może najlepszą rolę w życiu, niepokorny Mickey Rourke, a także De Niro w chyba najbardziej ekscentrycznym ze swoich ekranowych wcieleń. Mroczny urok tego VHS-owego klasyka posiądzie dusze kolejnych fanów już w październiku dzięki rekonstrukcji cyfrowej w 4K.

Wizjonerski reżyser Yorgos Lanthimos przedstawia film „Bugonia”, wybuchowy thriller, który oferuje mroczne, komiczne spojrzenie na współczesną epokę. Prowokacyjny i wywrotowy film opowiada o dwóch młodych mężczyznach z obsesją na punkcie spisków, którzy wyrywają się ze swojej kryjówki i porywają Michelle, wpływową dyrektor generalną, którą uważają za kosmitkę, przybyłą, po to aby nas zniszczyć. Po tym, jak zamykają Michelle w piwnicy kobieta staje twarzą w twarz z wrogiem. Tym samym, obie strony – zwolennicy teorii spiskowych i bezduszna dyrektor korporacji – wkrótce znajdą się w środku walki, która jest równie nieprzewidywalna, co nieoczekiwanie poruszająca.

Film opiera się na potężnych kreacjach aktorskich: Jessego Plemonsa, Emmy Stone i debiutanta Aidana Delbisa, a także na diabelsko ostrym scenariuszu Willa Tracy'ego.

Lanthimos tworzy odważny, oryginalny portret tego, co oznacza śmiech, płacz i wstręt wobec losu ludzkości.

“Walkower” Jerzego Skolimowskiego z autorską narracją Filipa Zawady
Dzięki autorskiej narracji Filipa Zawady dostrzeżecie w „Walkowerze” szczegóły, na które do tej pory nie zwracaliście uwagi.

Niezwykły film. Nawet po latach robi wrażenie – nic dziwnego, że po premierze docenili go nie tylko polscy, lecz również zachodni krytycy, m.in. redakcja pisma „Cahiers du Cinéma”, a także czołowy twórca francuskiej Nowej Fali, Jean-Luc Godard. W „Walkowerze” Jerzy Skolimowski wraca do swojego alter ego, czyli Andrzeja Leszczyca (znanego już z „Rysopisu”), boksera, który w przeddzień trzydziestych urodzin wraca z wojska i musi zdecydować, jak dalej będzie wyglądała jego przyszłość. Autorska audiodeskrypcja Filipa Zawady jeszcze mocniej podkreśla groteskową rzeczywistość, w jakiej poruszają się zagubieni życiowo bohaterowie filmu, gdzieś na styku starego, zrujnowanego porządku i socrealistycznej nowoczesności symbolizowanej przez gigantyczny kombinat. Filip Zawada stara się przy tym zajrzeć pod podszewkę budowanego przez Skolimowskiego świata. Zwraca uwagę na szczegóły, niepozorne drobiazgi, które potrafią zmienić wymowę konkretnej sceny: czyste buty dyrektora fabryki, numery na tablicy rejestracyjnej, znaczek na drzwiach ciężarówki, liczbę kroków stawianych przez bohaterów. „To nieistotny szczegół, ale zawsze takie zauważałem”, mówi pisarz, a my wraz z nim zagłębiamy się w labirynt znaczeń, odniesień, symboli.

Pokaz poprzedzi projekcja setu krótkich metraży z narracją Bartka Kędzierskiego WŁATCY MÓCH IDĄ DO KINA.


Film z lektorem (autorską narrację czyta Filip Zawada) i napisami dla osób niesłyszących i niedosłyszących (SDH).

Filmy z autorską narracją powstają w ramach wrocławskiego Festiwalu Korelacje, który prezentuje sztukę filmową w nowatorskiej formule: filmy wzbogacone są nieszablonową audiodeskrypcją – autorskim komentarzem zaproszonych do projektu mistrzów słowa - pisarek, pisarzy, artystów i artystki różnych dziedzin. To nowy sposób doświadczania kultury, dostępny także dla osób ze szczególnymi potrzebami. 

Złote Lwy na 50. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.

Grupa nastoletnich ministrantów, sfrustrowana obojętną postawą dorosłych i instytucji Kościoła wobec niesprawiedliwości społecznej, postanawia wdrożyć własny, nietypowy plan odnowy moralnej. Uzbrojeni w młodzieńczy bunt i własną interpretację Pisma Świętego zakładają podsłuch… w konfesjonale, aby lepiej poznać swoich sąsiadów. Zamaskowani niczym Zorro i z ambicjami na miarę Robin Hooda, stają się sędziami w swoim osiedlowym świecie, pomagając potrzebującym i wymierzając kary za grzechy. Jednak ich misja zamienia się w niebezpieczną grę, a chłopcy, stosując własny, idealistyczny kodeks honorowy, zaczynają balansować na cienkiej granicy między dobrem a złem. Prawdziwe życie blokowiska miesza się z misją wprost z komiksów o superbohaterach, ale zamiast peleryn, bohaterowie noszą komże.

Film balansuje między dramatem a czarnym humorem, a jego styl przypomina bardziej rapowy manifest niż szkolną katechezę. „Ministranci” to kino, które nie boi się zadawać trudnych pytań o religię, wspólnotę, winę i odkupienie — ale robi to bez kaznodziejstwa, a z luzem, emocją i mocą autentycznego przekazu.

‘The Altar Boys’ is the story of a group of teenage altar boys from a block-long parish who, armed with youthful rebellion and their own interpretation of the Bible, decide to bug… the confessional. Disguised like Zorro and with Robin Hood-like ambitions, they become judges in their neighbourhood world, helping those in need and meting out punishment for sins. However, their mission turns into a dangerous game when the line between good and evil begins to blur.

The film combines superhero motifs with the reality of the Polish countryside – but instead of capes, the heroes wear cameos.

KINO DOSTĘPNE DLA KAŻDEGO