Repertuar:

Nowy film twórcy „Lisbon Story" i „Nieba nad Berlinem" to medytacja nad prostotą i pięknem życia. W „Perfect Days" Wim Wenders opowiada historię japońskiego everymana, dla którego każdy dzień wypełniony jest czynnościami składającymi się na poezję codzienności.

Mieszkający we współczesnym Tokio Hirayama (w tej roli fantastyczny Kōji Yakusho, nagrodzony za swoją rolę na festiwalu w Cannes) to człowiek małomówny i zamknięty w sobie, jednak przepełniony miłością do świata i innych. Podążając za bohaterem, odkrywamy kolejne rytuały, w które angażuje się on z całkowitym oddaniem. Z czasem nawet prozaiczna praca Hirayamy, porządkującego miejskie toalety (każda jest architektonicznym arcydziełem), okazuje się niezwykłym ceremoniałem.

Ścieżką dźwiękową jego życia stają się harmonijne dźwięki tokijskiej ulicy oraz utwory w wykonaniu The Velvet Underground, Lou Reeda, Patti Smith i Niny Simone. Film Wendersa to uzdrawiające kino zmieniające codzienność w magię. 

Niezwykła szkoła, w której dzieciom towarzyszą magiczne, mówiące ludzkim głosem zwierzęta, obchodzi 250. urodziny! Taką rocznicę wypada uczcić specjalnym przedstawieniem. Kiedy jedni nad nim pracują, ktoś inny każdej nocy kopie doły na dziedzińcu. Jaki ma w tym cel?
Sympatycznej Idzie towarzyszy lis Rabbat, zaś jej koledze Benniemu – żółwica Henrietta. Oprócz nich w klasie pojawiają się inne zwierzęta: pomocny kameleon i nieco niesforny pingwin. Ferajna, na czele której stoi panna Cornfield, dostaje zadanie wystawienia spektaklu o początkach szkoły. Szybko okazuje się, że to nie lada sztuka! Dyrektor ma własny pomysł na historię, a wybór głównej aktorki budzi dużo emocji. Przy okazji trzeba ustalić, dlaczego szkolne patio wciąż przypomina szwajcarski ser z wieloma dziurami. Druga część adaptacji książek Margit Auer udowodni, że takim wyzwaniom najlepiej sprostać całą drużyną!
Kategoria wiekowa 6+

Opowieść o Anieli Wesoły. Prowadziła zwyczajne życie – dorastanie w małym miasteczku, praca, miłość, ślub, rodzina. Jednak nigdy nie mogła być w pełni sobą – Aniela urodziła się w męskim ciele. Jakich dokona wyborów? Czy będzie gotowa poświęcić wszystko, by móc żyć normalnie i bez strachu?

Historia jej drogi do korekty płci to inspirująca, trudna i zarazem czuła opowieść o walce o siebie, trudach rodzicielstwa, skomplikowanych relacjach z rodziną i otoczeniem, ale też o pięknie prawdziwej bliskości.

Leon i Felix to dwaj przyjaciele, którzy postanowili spędzić lato w położonym w lesie domku wakacyjnym nad Bałtykiem. Ma to być czas relaksu, odpoczynku od miasta, ale też poszukiwania inspiracji do pracy. Pierwszy z nich pisze właśnie kolejną książkę, drugi próbuje skompletować fotograficzne portfolio. Kiedy mężczyźni docierają na miejsce, wygląda na to, że nie będą tam sami.

Okazuje się, że jeden z pokoi zajmuje młoda dziewczyna imieniem Nadja, którą z kolei odwiedza Devid. Optymizm oraz radość z życia, jakie wnosi ta dwójka, nie współgra z pozą udręczonego artysty reprezentowaną przez Leona. Mężczyzna przechodzi kryzys twórczy, a dodatkowy stres powoduje u niego zapowiedź odwiedzin wydawcy. Chcąc nie chcąc, czwórka młodych bohaterów jest na siebie skazana, a wzajemne relacje między nimi ulegają ciągłym zmianom. Sytuacja robi się coraz bardziej napięta, gdy w okolicy wybucha seria groźnych pożarów lasu.

W „Strefie interesów” brytyjski reżyser Jonathan Glazer przygląda się domowej idylli w czasach nazistowskich Niemiec. Rudolf (Christian Friedel) wraz z żoną Hedwig (Sandra Hüller) oraz czwórką dzieci i psem mieszkają w przestronnym, pedantycznie czystym domu z wypielęgnowanym ogrodem i szklarnią. Celebrują rodzinne obiady, marzą o wakacjach w ukochanych Włoszech. W weekendy lubią popływać kajakami lub pospacerować po lesie z przyjaciółmi. Jednak zza ścian ich domu często dobiegają niepokojące odgłosy, a czasem rozpaczliwe krzyki, ponieważ Rudolf Höss jest komendantem obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau.

 

„Strefa interesów” to porażające studium banalności zła, w którym nigdy nie jesteśmy świadkami ludobójstwa ani obozowej rzeczywistości. Wszystko, co brutalne, od czego chce się odwrócić wzrok, zostaje wypchnięte poza dom Rudolfa i Hedwig, hermetycznie zamknięte poza ich codziennym życiem. Rodzinną sielankę tylko od czasu do czasu zakłóca dym z pobliskich kominów obozu. Czy można urządzić sobie sterylny raj w cieniu cudzego piekła, tak aby jego ślady nie przeniknęły do świadomości i sumienia?

Film Jonathana Glazera, twórcy „Under the Skin” oraz kultowych teledysków Massive Attack i Radiohead, jest polską koprodukcją, za którą – po stronie polskiej – odpowiadała Ewa Puszczyńska, producentka „Idy” i „Zimnej wojny”. „Strefa interesów” to wybitna, w całości zrealizowana w Polsce, nowatorska reinterpretacja kina Zagłady, nagrodzona Grand Prix na festiwalu w Cannes oraz nominowana do Oscara w 5 kategoriach, w tym dla Najlepszego Filmu. Za muzykę odpowiada Mica Levi, a autorem zdjęć jest nominowany do Oscara Łukasz Żal („Zimna wojna”, „Ida”). To głęboko wstrząsające, otwierające oczy dzieło, które wychodzi poza ramy filmu – i przejdzie do historii kina.

 

Jedna noc i spotkanie z tajemniczym sąsiadem, Harrym (Paul Mescal), całkowicie odmienia dotychczasowe życie Adama (Andrew Scott), mieszkańca opustoszałego londyńskiego bloku. W miarę rozwoju ich relacji Adama coraz bardziej pochłaniają wspomnienia z przeszłości, w pewnym momencie postanawia wrócić do miasteczka, w którym dorastał. Gdy trafia do rodzinnego domu, odnajduje swoich rodziców (Claire Foy i Jamie Bell) takimi, jakich pamięta z dnia ich śmierci przed trzydziestu laty.

Złote Globy 2024 - nominacja: Złoty Glob - Najlepszy aktor w dramacie (Andrew Scott)
BAFTA 2024 - nominacje: Najlepszy film brytyjski (Andrew Haigh), Najlepsza aktorka drugoplanowa (Claire Foy), Najlepszy aktor drugoplanowy (Paul Mescal), Najlepszy reżyser (Andrew Haigh), Najlepszy scenariusz adaptowany (Andrew Haigh)

W filmie w komediowe role brawurowo wcielają się gwiazdy francuskiego kina – Noémie Merlant („Portret kobiety w ogniu”, „Paryż, 13. dzielnica”) i Mathieu Amalric („Oficer i szpieg”, „Grand Budapest Hotel”). „Będzie lepiej” portretuje świat, w którym chcąc coraz więcej, mamy coraz mniej. Twórcy przekonują jednak, że nigdy nie jest za późno, by zdobyć miłość, zyskać przyjaciół, zatroszczyć się o siebie nawzajem, a w życiowych porażkach dostrzec szansę na głęboką przemianę.

„Będzie lepiej” trafia bezbłędnie w najczulsze miejsca współczesnego świata. Ale jego dwaj bohaterowie to nie tylko ofiary drapieżnego kapitalizmu, dzielącej ludzi polityki czy kryzysu klimatycznego. Nakache i Toledano przywracają im sprawczość, a nam wiarę w zasypującą podziały solidarność. Bo nawet z najgorszej opresji uratować nas może globalne ocieplenie stosunków międzyludzkich.

Nowy film twórcy „Lisbon Story" i „Nieba nad Berlinem" to medytacja nad prostotą i pięknem życia. W „Perfect Days" Wim Wenders opowiada historię japońskiego everymana, dla którego każdy dzień wypełniony jest czynnościami składającymi się na poezję codzienności.

Mieszkający we współczesnym Tokio Hirayama (w tej roli fantastyczny Kōji Yakusho, nagrodzony za swoją rolę na festiwalu w Cannes) to człowiek małomówny i zamknięty w sobie, jednak przepełniony miłością do świata i innych. Podążając za bohaterem, odkrywamy kolejne rytuały, w które angażuje się on z całkowitym oddaniem. Z czasem nawet prozaiczna praca Hirayamy, porządkującego miejskie toalety (każda jest architektonicznym arcydziełem), okazuje się niezwykłym ceremoniałem.

Ścieżką dźwiękową jego życia stają się harmonijne dźwięki tokijskiej ulicy oraz utwory w wykonaniu The Velvet Underground, Lou Reeda, Patti Smith i Niny Simone. Film Wendersa to uzdrawiające kino zmieniające codzienność w magię. 

Nowy film twórcy „Lisbon Story" i „Nieba nad Berlinem" to medytacja nad prostotą i pięknem życia. W „Perfect Days" Wim Wenders opowiada historię japońskiego everymana, dla którego każdy dzień wypełniony jest czynnościami składającymi się na poezję codzienności.

Mieszkający we współczesnym Tokio Hirayama (w tej roli fantastyczny Kōji Yakusho, nagrodzony za swoją rolę na festiwalu w Cannes) to człowiek małomówny i zamknięty w sobie, jednak przepełniony miłością do świata i innych. Podążając za bohaterem, odkrywamy kolejne rytuały, w które angażuje się on z całkowitym oddaniem. Z czasem nawet prozaiczna praca Hirayamy, porządkującego miejskie toalety (każda jest architektonicznym arcydziełem), okazuje się niezwykłym ceremoniałem.

Ścieżką dźwiękową jego życia stają się harmonijne dźwięki tokijskiej ulicy oraz utwory w wykonaniu The Velvet Underground, Lou Reeda, Patti Smith i Niny Simone. Film Wendersa to uzdrawiające kino zmieniające codzienność w magię. 

Eryk i Karolka to para złodziei-nieudaczników. Poznajemy ich w dniu, w którym wychodzą z więzienia. Pomimo dziwnej relacji starają się odnaleźć w nowej rzeczywistości, co sprowadza ich do zazdrości i kolejnego łamania prawa. Próbują odnaleźć się żyjąc na łonie natury, jednak długo tego nie wytrzymują. W miasteczku para porywa dziecko mężczyzny z wcześniejszego związku i od tego czasu podróżują już we trójkę. Karolka zapada na białaczkę. Eryk postanawia zdobyć pieniądze na leczenie. Organizuje napad i realizuje plan w towarzystwie dziecka. Wszystko z... miłości. Tylko, że ani on, ani Karolka nie mówią i nie potrafią mówić o miłości. "Wariaci" to klasyczne kino drogi z tłem kryminalnym.

Francja, lata 70. XIX wieku. Rosalie to młoda kobieta inna niż wszystkie, obdarzona wyjątkową tajemnicą - jej twarz i ciało pokrywają włosy. Przez całe życie ukrywała prawdę, aby zachować bezpieczeństwo i dopasować się do otoczenia. Aż do czasu, kiedy na swojej drodze spotka Abla, nieświadomego jej sekretu zadłużonego właściciela baru, który bierze z nią ślub dla posagu. Czy Abel będzie w stanie pokochać Rosalie i dostrzec w niej kobietę, gdy pozna prawdę?

Cztery córki zostały nominowane do Oscara za najlepszy dokument i zdobyły nagrodę w tej kategorii na ostatnim festiwalu w Cannes, jednak sam film jest zaskakującym połączeniem fabuły, dokumentu, policyjnej rekonstrukcji, z polityczną rewolucją w tle. Całą opowieść oparto zaś na prawdziwej, wstrząsającej historii Olfy Hamrouni i jej dzieci.
Ta wyjątkowa forma pozwala jednej z najbardziej uznanych reżyserek współczesnego kina (to jej druga nominacja do Oscara), Kaouther Ben Hani, zanurkować głęboko w temacie, który został zbanalizowany przez media. Bohaterką jest Olfa (we własnej osobie, ale czasem zastępowana na ekranie przez aktorkę), matka czterech córek. Dwie najmłodsze występują w filmie, zniknięcie dwóch najstarszych (wcielają się w nie aktorki) jest tematem pasjonującego „śledztwa”, które prowadzi aż do jednej z najniebezpieczniejszych organizacji terrorystycznych na świecie – tzw. Państwa Islamskiego.

Na samym dnie jest drugim anglojęzycznym i trzecim zrealizowanym za granicą (nie licząc nowelowego Dialog 20-40-60) filmem w dorobku Jerzego Skolimowskiego. Dzieło polskiego reżysera zyskało uznanie krytyki a dziś w wielu kręgach uznawane jest za film kultowy. Z powodu zawiłości prawnych film przez długi czas nie mógł być prezentowany publicznie.
Historia obsesyjnej nastoletniej miłości opowiedziana przez polskiego twórcę ma wspaniałą ścieżkę dźwiękową stworzoną przez piosenkarza i autora tekstów Cata Stevensa oraz niemiecki zespół Can. Na samym dnie było pokazywane w konkursie na Festiwalu Filmowym w Wenecji w 1970 roku (w tym okresie żadnemu prezentowanemu na festiwalu filmowi nie przyznawano nagród). Wcielająca się w postać Susan, Jane Asher była nominowana do nagrody BAFTA w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa.

Nowy film twórcy „Lisbon Story" i „Nieba nad Berlinem" to medytacja nad prostotą i pięknem życia. W „Perfect Days" Wim Wenders opowiada historię japońskiego everymana, dla którego każdy dzień wypełniony jest czynnościami składającymi się na poezję codzienności.

Mieszkający we współczesnym Tokio Hirayama (w tej roli fantastyczny Kōji Yakusho, nagrodzony za swoją rolę na festiwalu w Cannes) to człowiek małomówny i zamknięty w sobie, jednak przepełniony miłością do świata i innych. Podążając za bohaterem, odkrywamy kolejne rytuały, w które angażuje się on z całkowitym oddaniem. Z czasem nawet prozaiczna praca Hirayamy, porządkującego miejskie toalety (każda jest architektonicznym arcydziełem), okazuje się niezwykłym ceremoniałem.

Ścieżką dźwiękową jego życia stają się harmonijne dźwięki tokijskiej ulicy oraz utwory w wykonaniu The Velvet Underground, Lou Reeda, Patti Smith i Niny Simone. Film Wendersa to uzdrawiające kino zmieniające codzienność w magię. 

W „Strefie interesów” brytyjski reżyser Jonathan Glazer przygląda się domowej idylli w czasach nazistowskich Niemiec. Rudolf (Christian Friedel) wraz z żoną Hedwig (Sandra Hüller) oraz czwórką dzieci i psem mieszkają w przestronnym, pedantycznie czystym domu z wypielęgnowanym ogrodem i szklarnią. Celebrują rodzinne obiady, marzą o wakacjach w ukochanych Włoszech. W weekendy lubią popływać kajakami lub pospacerować po lesie z przyjaciółmi. Jednak zza ścian ich domu często dobiegają niepokojące odgłosy, a czasem rozpaczliwe krzyki, ponieważ Rudolf Höss jest komendantem obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau.

 

„Strefa interesów” to porażające studium banalności zła, w którym nigdy nie jesteśmy świadkami ludobójstwa ani obozowej rzeczywistości. Wszystko, co brutalne, od czego chce się odwrócić wzrok, zostaje wypchnięte poza dom Rudolfa i Hedwig, hermetycznie zamknięte poza ich codziennym życiem. Rodzinną sielankę tylko od czasu do czasu zakłóca dym z pobliskich kominów obozu. Czy można urządzić sobie sterylny raj w cieniu cudzego piekła, tak aby jego ślady nie przeniknęły do świadomości i sumienia?

Film Jonathana Glazera, twórcy „Under the Skin” oraz kultowych teledysków Massive Attack i Radiohead, jest polską koprodukcją, za którą – po stronie polskiej – odpowiadała Ewa Puszczyńska, producentka „Idy” i „Zimnej wojny”. „Strefa interesów” to wybitna, w całości zrealizowana w Polsce, nowatorska reinterpretacja kina Zagłady, nagrodzona Grand Prix na festiwalu w Cannes oraz nominowana do Oscara w 5 kategoriach, w tym dla Najlepszego Filmu. Za muzykę odpowiada Mica Levi, a autorem zdjęć jest nominowany do Oscara Łukasz Żal („Zimna wojna”, „Ida”). To głęboko wstrząsające, otwierające oczy dzieło, które wychodzi poza ramy filmu – i przejdzie do historii kina.

 

Francja, lata 70. XIX wieku. Rosalie to młoda kobieta inna niż wszystkie, obdarzona wyjątkową tajemnicą - jej twarz i ciało pokrywają włosy. Przez całe życie ukrywała prawdę, aby zachować bezpieczeństwo i dopasować się do otoczenia. Aż do czasu, kiedy na swojej drodze spotka Abla, nieświadomego jej sekretu zadłużonego właściciela baru, który bierze z nią ślub dla posagu. Czy Abel będzie w stanie pokochać Rosalie i dostrzec w niej kobietę, gdy pozna prawdę?

Komedia, o jakiej nikomu się nie śniło! „Dream Scenario” to wyprodukowany przez studio A24 film z Nicolasem Cage'em w brawurowej i całkowicie zaskakującej roli. Paul (Cage) to sympatyczny, choć trochę nudny profesor akademicki, który znienacka zaczyna pojawiać się w snach milionów obcych ludzi – a wszyscy zadają sobie pytanie: dlaczego akurat on?

Zdobywca Oscara Nicolas Cage wciela się w rolę niedocenianego i niemal niezauważalnego szarego człowieka, którego los zmienia się diametralnie, odkąd co noc śni się obcym ludziom na całym świecie. Z dnia na dzień, a w zasadzie z nocy na noc, Paul Matthews staje się celebrytą szczególnej kategorii. Nastoletnie córki przestają się go wstydzić, odzywa się do niego jego była, w oczach studentów zaczyna być cool, a na biurku przybywa lukratywnych kontraktów reklamowych. Wreszcie jest KIMŚ. Jednak szybko jego życie z ucieleśnienia marzeń staje się koszmarem, a z fascynującego fenomenu Paul staje się ofiarą cancel culture.

„Czerwone maki” to pierwszy polski film fabularny o słynnej i zwycięskiej bitwie o Monte Cassino. Zdjęcia powstawały w Chorwacji (Zadar, Nekić, Marasović, Tulove Grede), Bułgarii (Sofia, Varvara), Włoszech (Monte Cassino) oraz w Polsce. Po raz kolejny specjalista od kina wojennego – Krzysztof Łukaszewicz („Orlęta: Grodno ’39”, „Karbala”, „Generał Nil”) nawiązuje do najważniejszych i najbardziej dramatycznych kart naszej historii. W filmie fikcja przeplata się z faktami, tworząc magnetyczną i angażującą widzów opowieść. Wyścig z czasem, pełen napięcia proces planowania natarcia i ogromny ciężar nieodwracalnych decyzji podejmowanych przez dowódców II Korpusu czynią z „Czerwonych maków” kino pozostawiające niezapomniane emocje. Historię bitwy oglądamy oczami Jędrka – młodego chłopaka, który przeszedł przez łagrowe piekło i opuścił Rosję wraz z Armią Andersa jako jedna z tysięcy sierot. Czas niewoli zmienił go z chłopca z dobrej rodziny w kombinatora i drobnego złodziejaszka, który zrobi wszystko, aby przetrwać. Zetknięcie się z żołnierzami II Korpusu oraz budząca się miłość do sanitariuszki Poli sprawią jednak, że Jędrek przejdzie głęboką przemianę. Wkrótce na froncie ma dojść do decydującego ataku na broniony przez niemieckie oddziały klasztor położony na wzgórzach Monte Cassino – ta spektakularna bitwa zadecyduje o życiu wielu żołnierzy i dalszym ataku armii aliantów we Włoszech oraz zmieni na zawsze życie Jędrka. Poza Jędrkiem (Nicolas Przygoda) i Polą (Magdalena Żak) bohaterami filmu są także korespondent wojenny (Leszek Lichota), który staje się mentorem zbuntowanego nastolatka, oraz brat Jędrka Stanisław (Szymon Piotr Warszawski), oficer wojsk pancernych, którego oddział odgrywa kluczową rolę podczas szturmu. Na ekranie zobaczymy także postaci historyczne – w rolę legendarnego generała Andersa wcielił się Michał Żurawski, a brytyjskiego generała Olivera Leese zagrał Mark Kitto. W filmie występują także: Bartłomiej Topa, Łukasz Garlicki, Andrzej Mastalerz, Mateusz Banasiuk, Radosław Pazura, Szymon Nygard i inni. Mimo że bitwa o Monte Cassino była jednym z kluczowych wydarzeń kampanii włoskiej oraz która otworzyła aliantom drogę na Rzym, jest ona praktycznie nieznana poza Polską. Dzięki „Czerwonym makom” bohaterstwo polskich żołnierzy, którzy zdobyli Monte Cassino, zyskuje nareszcie właściwe upamiętnienie.

Niezwykła szkoła, w której dzieciom towarzyszą magiczne, mówiące ludzkim głosem zwierzęta, obchodzi 250. urodziny! Taką rocznicę wypada uczcić specjalnym przedstawieniem. Kiedy jedni nad nim pracują, ktoś inny każdej nocy kopie doły na dziedzińcu. Jaki ma w tym cel?
Sympatycznej Idzie towarzyszy lis Rabbat, zaś jej koledze Benniemu – żółwica Henrietta. Oprócz nich w klasie pojawiają się inne zwierzęta: pomocny kameleon i nieco niesforny pingwin. Ferajna, na czele której stoi panna Cornfield, dostaje zadanie wystawienia spektaklu o początkach szkoły. Szybko okazuje się, że to nie lada sztuka! Dyrektor ma własny pomysł na historię, a wybór głównej aktorki budzi dużo emocji. Przy okazji trzeba ustalić, dlaczego szkolne patio wciąż przypomina szwajcarski ser z wieloma dziurami. Druga część adaptacji książek Margit Auer udowodni, że takim wyzwaniom najlepiej sprostać całą drużyną!
Kategoria wiekowa 6+

Opowieść o Anieli Wesoły. Prowadziła zwyczajne życie – dorastanie w małym miasteczku, praca, miłość, ślub, rodzina. Jednak nigdy nie mogła być w pełni sobą – Aniela urodziła się w męskim ciele. Jakich dokona wyborów? Czy będzie gotowa poświęcić wszystko, by móc żyć normalnie i bez strachu?

Historia jej drogi do korekty płci to inspirująca, trudna i zarazem czuła opowieść o walce o siebie, trudach rodzicielstwa, skomplikowanych relacjach z rodziną i otoczeniem, ale też o pięknie prawdziwej bliskości.

Leon i Felix to dwaj przyjaciele, którzy postanowili spędzić lato w położonym w lesie domku wakacyjnym nad Bałtykiem. Ma to być czas relaksu, odpoczynku od miasta, ale też poszukiwania inspiracji do pracy. Pierwszy z nich pisze właśnie kolejną książkę, drugi próbuje skompletować fotograficzne portfolio. Kiedy mężczyźni docierają na miejsce, wygląda na to, że nie będą tam sami.

Okazuje się, że jeden z pokoi zajmuje młoda dziewczyna imieniem Nadja, którą z kolei odwiedza Devid. Optymizm oraz radość z życia, jakie wnosi ta dwójka, nie współgra z pozą udręczonego artysty reprezentowaną przez Leona. Mężczyzna przechodzi kryzys twórczy, a dodatkowy stres powoduje u niego zapowiedź odwiedzin wydawcy. Chcąc nie chcąc, czwórka młodych bohaterów jest na siebie skazana, a wzajemne relacje między nimi ulegają ciągłym zmianom. Sytuacja robi się coraz bardziej napięta, gdy w okolicy wybucha seria groźnych pożarów lasu.

Jedna noc i spotkanie z tajemniczym sąsiadem, Harrym (Paul Mescal), całkowicie odmienia dotychczasowe życie Adama (Andrew Scott), mieszkańca opustoszałego londyńskiego bloku. W miarę rozwoju ich relacji Adama coraz bardziej pochłaniają wspomnienia z przeszłości, w pewnym momencie postanawia wrócić do miasteczka, w którym dorastał. Gdy trafia do rodzinnego domu, odnajduje swoich rodziców (Claire Foy i Jamie Bell) takimi, jakich pamięta z dnia ich śmierci przed trzydziestu laty.

Złote Globy 2024 - nominacja: Złoty Glob - Najlepszy aktor w dramacie (Andrew Scott)
BAFTA 2024 - nominacje: Najlepszy film brytyjski (Andrew Haigh), Najlepsza aktorka drugoplanowa (Claire Foy), Najlepszy aktor drugoplanowy (Paul Mescal), Najlepszy reżyser (Andrew Haigh), Najlepszy scenariusz adaptowany (Andrew Haigh)

W filmie w komediowe role brawurowo wcielają się gwiazdy francuskiego kina – Noémie Merlant („Portret kobiety w ogniu”, „Paryż, 13. dzielnica”) i Mathieu Amalric („Oficer i szpieg”, „Grand Budapest Hotel”). „Będzie lepiej” portretuje świat, w którym chcąc coraz więcej, mamy coraz mniej. Twórcy przekonują jednak, że nigdy nie jest za późno, by zdobyć miłość, zyskać przyjaciół, zatroszczyć się o siebie nawzajem, a w życiowych porażkach dostrzec szansę na głęboką przemianę.

„Będzie lepiej” trafia bezbłędnie w najczulsze miejsca współczesnego świata. Ale jego dwaj bohaterowie to nie tylko ofiary drapieżnego kapitalizmu, dzielącej ludzi polityki czy kryzysu klimatycznego. Nakache i Toledano przywracają im sprawczość, a nam wiarę w zasypującą podziały solidarność. Bo nawet z najgorszej opresji uratować nas może globalne ocieplenie stosunków międzyludzkich.

„IO” to zapierająca dech w piersiach odyseja, porywające kinowe doświadczenie i nakręcony z imponującym rozmachem obraz współczesnego świata. Film Jerzego Skolimowskiego stał się sensacją festiwalu w Cannes, skąd wyjechał z Nagrodą Jury. Opowieść o nas samych, odbijających się w oczach pewnego osiołka, zachwyciła artystyczną brawurą i młodzieńczą energią, choć firmuje ją swoim nazwiskiem 84-letni mistrz europejskiego kina. Podróż, w jaką zabiera nas Skolimowski, wiedzie przez całą Europę: od cyrku przez stadiony i parkingi dla tirów, po pałace. Od głupoty, przez przemoc, po przebłyski dobra i solidarności. Dzieło, które łączy realistyczne i wizjonerskie, przyziemne i metafizyczne, krytyczne i empatyczne; swoim rozmachem przypomina najwspanialsze obrazy Hieronima Boscha i Pietera Bruegla. W podróży towarzyszą bohaterowi m.in. Sandra Drzymalska, Mateusz Kościukiewicz i Isabelle Huppert.

W „Strefie interesów” brytyjski reżyser Jonathan Glazer przygląda się domowej idylli w czasach nazistowskich Niemiec. Rudolf (Christian Friedel) wraz z żoną Hedwig (Sandra Hüller) oraz czwórką dzieci i psem mieszkają w przestronnym, pedantycznie czystym domu z wypielęgnowanym ogrodem i szklarnią. Celebrują rodzinne obiady, marzą o wakacjach w ukochanych Włoszech. W weekendy lubią popływać kajakami lub pospacerować po lesie z przyjaciółmi. Jednak zza ścian ich domu często dobiegają niepokojące odgłosy, a czasem rozpaczliwe krzyki, ponieważ Rudolf Höss jest komendantem obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau.

 

„Strefa interesów” to porażające studium banalności zła, w którym nigdy nie jesteśmy świadkami ludobójstwa ani obozowej rzeczywistości. Wszystko, co brutalne, od czego chce się odwrócić wzrok, zostaje wypchnięte poza dom Rudolfa i Hedwig, hermetycznie zamknięte poza ich codziennym życiem. Rodzinną sielankę tylko od czasu do czasu zakłóca dym z pobliskich kominów obozu. Czy można urządzić sobie sterylny raj w cieniu cudzego piekła, tak aby jego ślady nie przeniknęły do świadomości i sumienia?

Film Jonathana Glazera, twórcy „Under the Skin” oraz kultowych teledysków Massive Attack i Radiohead, jest polską koprodukcją, za którą – po stronie polskiej – odpowiadała Ewa Puszczyńska, producentka „Idy” i „Zimnej wojny”. „Strefa interesów” to wybitna, w całości zrealizowana w Polsce, nowatorska reinterpretacja kina Zagłady, nagrodzona Grand Prix na festiwalu w Cannes oraz nominowana do Oscara w 5 kategoriach, w tym dla Najlepszego Filmu. Za muzykę odpowiada Mica Levi, a autorem zdjęć jest nominowany do Oscara Łukasz Żal („Zimna wojna”, „Ida”). To głęboko wstrząsające, otwierające oczy dzieło, które wychodzi poza ramy filmu – i przejdzie do historii kina.

 

Eryk i Karolka to para złodziei-nieudaczników. Poznajemy ich w dniu, w którym wychodzą z więzienia. Pomimo dziwnej relacji starają się odnaleźć w nowej rzeczywistości, co sprowadza ich do zazdrości i kolejnego łamania prawa. Próbują odnaleźć się żyjąc na łonie natury, jednak długo tego nie wytrzymują. W miasteczku para porywa dziecko mężczyzny z wcześniejszego związku i od tego czasu podróżują już we trójkę. Karolka zapada na białaczkę. Eryk postanawia zdobyć pieniądze na leczenie. Organizuje napad i realizuje plan w towarzystwie dziecka. Wszystko z... miłości. Tylko, że ani on, ani Karolka nie mówią i nie potrafią mówić o miłości. "Wariaci" to klasyczne kino drogi z tłem kryminalnym.

Francja, lata 70. XIX wieku. Rosalie to młoda kobieta inna niż wszystkie, obdarzona wyjątkową tajemnicą - jej twarz i ciało pokrywają włosy. Przez całe życie ukrywała prawdę, aby zachować bezpieczeństwo i dopasować się do otoczenia. Aż do czasu, kiedy na swojej drodze spotka Abla, nieświadomego jej sekretu zadłużonego właściciela baru, który bierze z nią ślub dla posagu. Czy Abel będzie w stanie pokochać Rosalie i dostrzec w niej kobietę, gdy pozna prawdę?

Nowy film twórcy „Lisbon Story" i „Nieba nad Berlinem" to medytacja nad prostotą i pięknem życia. W „Perfect Days" Wim Wenders opowiada historię japońskiego everymana, dla którego każdy dzień wypełniony jest czynnościami składającymi się na poezję codzienności.

Mieszkający we współczesnym Tokio Hirayama (w tej roli fantastyczny Kōji Yakusho, nagrodzony za swoją rolę na festiwalu w Cannes) to człowiek małomówny i zamknięty w sobie, jednak przepełniony miłością do świata i innych. Podążając za bohaterem, odkrywamy kolejne rytuały, w które angażuje się on z całkowitym oddaniem. Z czasem nawet prozaiczna praca Hirayamy, porządkującego miejskie toalety (każda jest architektonicznym arcydziełem), okazuje się niezwykłym ceremoniałem.

Ścieżką dźwiękową jego życia stają się harmonijne dźwięki tokijskiej ulicy oraz utwory w wykonaniu The Velvet Underground, Lou Reeda, Patti Smith i Niny Simone. Film Wendersa to uzdrawiające kino zmieniające codzienność w magię. 

Cztery córki zostały nominowane do Oscara za najlepszy dokument i zdobyły nagrodę w tej kategorii na ostatnim festiwalu w Cannes, jednak sam film jest zaskakującym połączeniem fabuły, dokumentu, policyjnej rekonstrukcji, z polityczną rewolucją w tle. Całą opowieść oparto zaś na prawdziwej, wstrząsającej historii Olfy Hamrouni i jej dzieci.
Ta wyjątkowa forma pozwala jednej z najbardziej uznanych reżyserek współczesnego kina (to jej druga nominacja do Oscara), Kaouther Ben Hani, zanurkować głęboko w temacie, który został zbanalizowany przez media. Bohaterką jest Olfa (we własnej osobie, ale czasem zastępowana na ekranie przez aktorkę), matka czterech córek. Dwie najmłodsze występują w filmie, zniknięcie dwóch najstarszych (wcielają się w nie aktorki) jest tematem pasjonującego „śledztwa”, które prowadzi aż do jednej z najniebezpieczniejszych organizacji terrorystycznych na świecie – tzw. Państwa Islamskiego.

Nowy film twórcy „Lisbon Story" i „Nieba nad Berlinem" to medytacja nad prostotą i pięknem życia. W „Perfect Days" Wim Wenders opowiada historię japońskiego everymana, dla którego każdy dzień wypełniony jest czynnościami składającymi się na poezję codzienności.

Mieszkający we współczesnym Tokio Hirayama (w tej roli fantastyczny Kōji Yakusho, nagrodzony za swoją rolę na festiwalu w Cannes) to człowiek małomówny i zamknięty w sobie, jednak przepełniony miłością do świata i innych. Podążając za bohaterem, odkrywamy kolejne rytuały, w które angażuje się on z całkowitym oddaniem. Z czasem nawet prozaiczna praca Hirayamy, porządkującego miejskie toalety (każda jest architektonicznym arcydziełem), okazuje się niezwykłym ceremoniałem.

Ścieżką dźwiękową jego życia stają się harmonijne dźwięki tokijskiej ulicy oraz utwory w wykonaniu The Velvet Underground, Lou Reeda, Patti Smith i Niny Simone. Film Wendersa to uzdrawiające kino zmieniające codzienność w magię. 

Francja, lata 70. XIX wieku. Rosalie to młoda kobieta inna niż wszystkie, obdarzona wyjątkową tajemnicą - jej twarz i ciało pokrywają włosy. Przez całe życie ukrywała prawdę, aby zachować bezpieczeństwo i dopasować się do otoczenia. Aż do czasu, kiedy na swojej drodze spotka Abla, nieświadomego jej sekretu zadłużonego właściciela baru, który bierze z nią ślub dla posagu. Czy Abel będzie w stanie pokochać Rosalie i dostrzec w niej kobietę, gdy pozna prawdę?

Komedia, o jakiej nikomu się nie śniło! „Dream Scenario” to wyprodukowany przez studio A24 film z Nicolasem Cage'em w brawurowej i całkowicie zaskakującej roli. Paul (Cage) to sympatyczny, choć trochę nudny profesor akademicki, który znienacka zaczyna pojawiać się w snach milionów obcych ludzi – a wszyscy zadają sobie pytanie: dlaczego akurat on?

Zdobywca Oscara Nicolas Cage wciela się w rolę niedocenianego i niemal niezauważalnego szarego człowieka, którego los zmienia się diametralnie, odkąd co noc śni się obcym ludziom na całym świecie. Z dnia na dzień, a w zasadzie z nocy na noc, Paul Matthews staje się celebrytą szczególnej kategorii. Nastoletnie córki przestają się go wstydzić, odzywa się do niego jego była, w oczach studentów zaczyna być cool, a na biurku przybywa lukratywnych kontraktów reklamowych. Wreszcie jest KIMŚ. Jednak szybko jego życie z ucieleśnienia marzeń staje się koszmarem, a z fascynującego fenomenu Paul staje się ofiarą cancel culture.

W „Strefie interesów” brytyjski reżyser Jonathan Glazer przygląda się domowej idylli w czasach nazistowskich Niemiec. Rudolf (Christian Friedel) wraz z żoną Hedwig (Sandra Hüller) oraz czwórką dzieci i psem mieszkają w przestronnym, pedantycznie czystym domu z wypielęgnowanym ogrodem i szklarnią. Celebrują rodzinne obiady, marzą o wakacjach w ukochanych Włoszech. W weekendy lubią popływać kajakami lub pospacerować po lesie z przyjaciółmi. Jednak zza ścian ich domu często dobiegają niepokojące odgłosy, a czasem rozpaczliwe krzyki, ponieważ Rudolf Höss jest komendantem obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau.

 

„Strefa interesów” to porażające studium banalności zła, w którym nigdy nie jesteśmy świadkami ludobójstwa ani obozowej rzeczywistości. Wszystko, co brutalne, od czego chce się odwrócić wzrok, zostaje wypchnięte poza dom Rudolfa i Hedwig, hermetycznie zamknięte poza ich codziennym życiem. Rodzinną sielankę tylko od czasu do czasu zakłóca dym z pobliskich kominów obozu. Czy można urządzić sobie sterylny raj w cieniu cudzego piekła, tak aby jego ślady nie przeniknęły do świadomości i sumienia?

Film Jonathana Glazera, twórcy „Under the Skin” oraz kultowych teledysków Massive Attack i Radiohead, jest polską koprodukcją, za którą – po stronie polskiej – odpowiadała Ewa Puszczyńska, producentka „Idy” i „Zimnej wojny”. „Strefa interesów” to wybitna, w całości zrealizowana w Polsce, nowatorska reinterpretacja kina Zagłady, nagrodzona Grand Prix na festiwalu w Cannes oraz nominowana do Oscara w 5 kategoriach, w tym dla Najlepszego Filmu. Za muzykę odpowiada Mica Levi, a autorem zdjęć jest nominowany do Oscara Łukasz Żal („Zimna wojna”, „Ida”). To głęboko wstrząsające, otwierające oczy dzieło, które wychodzi poza ramy filmu – i przejdzie do historii kina.

 

Opowieść o Anieli Wesoły. Prowadziła zwyczajne życie – dorastanie w małym miasteczku, praca, miłość, ślub, rodzina. Jednak nigdy nie mogła być w pełni sobą – Aniela urodziła się w męskim ciele. Jakich dokona wyborów? Czy będzie gotowa poświęcić wszystko, by móc żyć normalnie i bez strachu?

Historia jej drogi do korekty płci to inspirująca, trudna i zarazem czuła opowieść o walce o siebie, trudach rodzicielstwa, skomplikowanych relacjach z rodziną i otoczeniem, ale też o pięknie prawdziwej bliskości.

Niezwykła szkoła, w której dzieciom towarzyszą magiczne, mówiące ludzkim głosem zwierzęta, obchodzi 250. urodziny! Taką rocznicę wypada uczcić specjalnym przedstawieniem. Kiedy jedni nad nim pracują, ktoś inny każdej nocy kopie doły na dziedzińcu. Jaki ma w tym cel?
Sympatycznej Idzie towarzyszy lis Rabbat, zaś jej koledze Benniemu – żółwica Henrietta. Oprócz nich w klasie pojawiają się inne zwierzęta: pomocny kameleon i nieco niesforny pingwin. Ferajna, na czele której stoi panna Cornfield, dostaje zadanie wystawienia spektaklu o początkach szkoły. Szybko okazuje się, że to nie lada sztuka! Dyrektor ma własny pomysł na historię, a wybór głównej aktorki budzi dużo emocji. Przy okazji trzeba ustalić, dlaczego szkolne patio wciąż przypomina szwajcarski ser z wieloma dziurami. Druga część adaptacji książek Margit Auer udowodni, że takim wyzwaniom najlepiej sprostać całą drużyną!
Kategoria wiekowa 6+

Jedna noc i spotkanie z tajemniczym sąsiadem, Harrym (Paul Mescal), całkowicie odmienia dotychczasowe życie Adama (Andrew Scott), mieszkańca opustoszałego londyńskiego bloku. W miarę rozwoju ich relacji Adama coraz bardziej pochłaniają wspomnienia z przeszłości, w pewnym momencie postanawia wrócić do miasteczka, w którym dorastał. Gdy trafia do rodzinnego domu, odnajduje swoich rodziców (Claire Foy i Jamie Bell) takimi, jakich pamięta z dnia ich śmierci przed trzydziestu laty.

Złote Globy 2024 - nominacja: Złoty Glob - Najlepszy aktor w dramacie (Andrew Scott)
BAFTA 2024 - nominacje: Najlepszy film brytyjski (Andrew Haigh), Najlepsza aktorka drugoplanowa (Claire Foy), Najlepszy aktor drugoplanowy (Paul Mescal), Najlepszy reżyser (Andrew Haigh), Najlepszy scenariusz adaptowany (Andrew Haigh)

Leon i Felix to dwaj przyjaciele, którzy postanowili spędzić lato w położonym w lesie domku wakacyjnym nad Bałtykiem. Ma to być czas relaksu, odpoczynku od miasta, ale też poszukiwania inspiracji do pracy. Pierwszy z nich pisze właśnie kolejną książkę, drugi próbuje skompletować fotograficzne portfolio. Kiedy mężczyźni docierają na miejsce, wygląda na to, że nie będą tam sami.

Okazuje się, że jeden z pokoi zajmuje młoda dziewczyna imieniem Nadja, którą z kolei odwiedza Devid. Optymizm oraz radość z życia, jakie wnosi ta dwójka, nie współgra z pozą udręczonego artysty reprezentowaną przez Leona. Mężczyzna przechodzi kryzys twórczy, a dodatkowy stres powoduje u niego zapowiedź odwiedzin wydawcy. Chcąc nie chcąc, czwórka młodych bohaterów jest na siebie skazana, a wzajemne relacje między nimi ulegają ciągłym zmianom. Sytuacja robi się coraz bardziej napięta, gdy w okolicy wybucha seria groźnych pożarów lasu.

Nowy film twórcy „Lisbon Story" i „Nieba nad Berlinem" to medytacja nad prostotą i pięknem życia. W „Perfect Days" Wim Wenders opowiada historię japońskiego everymana, dla którego każdy dzień wypełniony jest czynnościami składającymi się na poezję codzienności.

Mieszkający we współczesnym Tokio Hirayama (w tej roli fantastyczny Kōji Yakusho, nagrodzony za swoją rolę na festiwalu w Cannes) to człowiek małomówny i zamknięty w sobie, jednak przepełniony miłością do świata i innych. Podążając za bohaterem, odkrywamy kolejne rytuały, w które angażuje się on z całkowitym oddaniem. Z czasem nawet prozaiczna praca Hirayamy, porządkującego miejskie toalety (każda jest architektonicznym arcydziełem), okazuje się niezwykłym ceremoniałem.

Ścieżką dźwiękową jego życia stają się harmonijne dźwięki tokijskiej ulicy oraz utwory w wykonaniu The Velvet Underground, Lou Reeda, Patti Smith i Niny Simone. Film Wendersa to uzdrawiające kino zmieniające codzienność w magię. 

W filmie w komediowe role brawurowo wcielają się gwiazdy francuskiego kina – Noémie Merlant („Portret kobiety w ogniu”, „Paryż, 13. dzielnica”) i Mathieu Amalric („Oficer i szpieg”, „Grand Budapest Hotel”). „Będzie lepiej” portretuje świat, w którym chcąc coraz więcej, mamy coraz mniej. Twórcy przekonują jednak, że nigdy nie jest za późno, by zdobyć miłość, zyskać przyjaciół, zatroszczyć się o siebie nawzajem, a w życiowych porażkach dostrzec szansę na głęboką przemianę.

„Będzie lepiej” trafia bezbłędnie w najczulsze miejsca współczesnego świata. Ale jego dwaj bohaterowie to nie tylko ofiary drapieżnego kapitalizmu, dzielącej ludzi polityki czy kryzysu klimatycznego. Nakache i Toledano przywracają im sprawczość, a nam wiarę w zasypującą podziały solidarność. Bo nawet z najgorszej opresji uratować nas może globalne ocieplenie stosunków międzyludzkich.

Nowy film twórcy „Lisbon Story" i „Nieba nad Berlinem" to medytacja nad prostotą i pięknem życia. W „Perfect Days" Wim Wenders opowiada historię japońskiego everymana, dla którego każdy dzień wypełniony jest czynnościami składającymi się na poezję codzienności.

Mieszkający we współczesnym Tokio Hirayama (w tej roli fantastyczny Kōji Yakusho, nagrodzony za swoją rolę na festiwalu w Cannes) to człowiek małomówny i zamknięty w sobie, jednak przepełniony miłością do świata i innych. Podążając za bohaterem, odkrywamy kolejne rytuały, w które angażuje się on z całkowitym oddaniem. Z czasem nawet prozaiczna praca Hirayamy, porządkującego miejskie toalety (każda jest architektonicznym arcydziełem), okazuje się niezwykłym ceremoniałem.

Ścieżką dźwiękową jego życia stają się harmonijne dźwięki tokijskiej ulicy oraz utwory w wykonaniu The Velvet Underground, Lou Reeda, Patti Smith i Niny Simone. Film Wendersa to uzdrawiające kino zmieniające codzienność w magię. 

Eryk i Karolka to para złodziei-nieudaczników. Poznajemy ich w dniu, w którym wychodzą z więzienia. Pomimo dziwnej relacji starają się odnaleźć w nowej rzeczywistości, co sprowadza ich do zazdrości i kolejnego łamania prawa. Próbują odnaleźć się żyjąc na łonie natury, jednak długo tego nie wytrzymują. W miasteczku para porywa dziecko mężczyzny z wcześniejszego związku i od tego czasu podróżują już we trójkę. Karolka zapada na białaczkę. Eryk postanawia zdobyć pieniądze na leczenie. Organizuje napad i realizuje plan w towarzystwie dziecka. Wszystko z... miłości. Tylko, że ani on, ani Karolka nie mówią i nie potrafią mówić o miłości. "Wariaci" to klasyczne kino drogi z tłem kryminalnym.

W „Strefie interesów” brytyjski reżyser Jonathan Glazer przygląda się domowej idylli w czasach nazistowskich Niemiec. Rudolf (Christian Friedel) wraz z żoną Hedwig (Sandra Hüller) oraz czwórką dzieci i psem mieszkają w przestronnym, pedantycznie czystym domu z wypielęgnowanym ogrodem i szklarnią. Celebrują rodzinne obiady, marzą o wakacjach w ukochanych Włoszech. W weekendy lubią popływać kajakami lub pospacerować po lesie z przyjaciółmi. Jednak zza ścian ich domu często dobiegają niepokojące odgłosy, a czasem rozpaczliwe krzyki, ponieważ Rudolf Höss jest komendantem obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau.

 

„Strefa interesów” to porażające studium banalności zła, w którym nigdy nie jesteśmy świadkami ludobójstwa ani obozowej rzeczywistości. Wszystko, co brutalne, od czego chce się odwrócić wzrok, zostaje wypchnięte poza dom Rudolfa i Hedwig, hermetycznie zamknięte poza ich codziennym życiem. Rodzinną sielankę tylko od czasu do czasu zakłóca dym z pobliskich kominów obozu. Czy można urządzić sobie sterylny raj w cieniu cudzego piekła, tak aby jego ślady nie przeniknęły do świadomości i sumienia?

Film Jonathana Glazera, twórcy „Under the Skin” oraz kultowych teledysków Massive Attack i Radiohead, jest polską koprodukcją, za którą – po stronie polskiej – odpowiadała Ewa Puszczyńska, producentka „Idy” i „Zimnej wojny”. „Strefa interesów” to wybitna, w całości zrealizowana w Polsce, nowatorska reinterpretacja kina Zagłady, nagrodzona Grand Prix na festiwalu w Cannes oraz nominowana do Oscara w 5 kategoriach, w tym dla Najlepszego Filmu. Za muzykę odpowiada Mica Levi, a autorem zdjęć jest nominowany do Oscara Łukasz Żal („Zimna wojna”, „Ida”). To głęboko wstrząsające, otwierające oczy dzieło, które wychodzi poza ramy filmu – i przejdzie do historii kina.

 

Francja, lata 70. XIX wieku. Rosalie to młoda kobieta inna niż wszystkie, obdarzona wyjątkową tajemnicą - jej twarz i ciało pokrywają włosy. Przez całe życie ukrywała prawdę, aby zachować bezpieczeństwo i dopasować się do otoczenia. Aż do czasu, kiedy na swojej drodze spotka Abla, nieświadomego jej sekretu zadłużonego właściciela baru, który bierze z nią ślub dla posagu. Czy Abel będzie w stanie pokochać Rosalie i dostrzec w niej kobietę, gdy pozna prawdę?

Cztery córki zostały nominowane do Oscara za najlepszy dokument i zdobyły nagrodę w tej kategorii na ostatnim festiwalu w Cannes, jednak sam film jest zaskakującym połączeniem fabuły, dokumentu, policyjnej rekonstrukcji, z polityczną rewolucją w tle. Całą opowieść oparto zaś na prawdziwej, wstrząsającej historii Olfy Hamrouni i jej dzieci.
Ta wyjątkowa forma pozwala jednej z najbardziej uznanych reżyserek współczesnego kina (to jej druga nominacja do Oscara), Kaouther Ben Hani, zanurkować głęboko w temacie, który został zbanalizowany przez media. Bohaterką jest Olfa (we własnej osobie, ale czasem zastępowana na ekranie przez aktorkę), matka czterech córek. Dwie najmłodsze występują w filmie, zniknięcie dwóch najstarszych (wcielają się w nie aktorki) jest tematem pasjonującego „śledztwa”, które prowadzi aż do jednej z najniebezpieczniejszych organizacji terrorystycznych na świecie – tzw. Państwa Islamskiego.

Nowy film twórcy „Lisbon Story" i „Nieba nad Berlinem" to medytacja nad prostotą i pięknem życia. W „Perfect Days" Wim Wenders opowiada historię japońskiego everymana, dla którego każdy dzień wypełniony jest czynnościami składającymi się na poezję codzienności.

Mieszkający we współczesnym Tokio Hirayama (w tej roli fantastyczny Kōji Yakusho, nagrodzony za swoją rolę na festiwalu w Cannes) to człowiek małomówny i zamknięty w sobie, jednak przepełniony miłością do świata i innych. Podążając za bohaterem, odkrywamy kolejne rytuały, w które angażuje się on z całkowitym oddaniem. Z czasem nawet prozaiczna praca Hirayamy, porządkującego miejskie toalety (każda jest architektonicznym arcydziełem), okazuje się niezwykłym ceremoniałem.

Ścieżką dźwiękową jego życia stają się harmonijne dźwięki tokijskiej ulicy oraz utwory w wykonaniu The Velvet Underground, Lou Reeda, Patti Smith i Niny Simone. Film Wendersa to uzdrawiające kino zmieniające codzienność w magię. 

W „Strefie interesów” brytyjski reżyser Jonathan Glazer przygląda się domowej idylli w czasach nazistowskich Niemiec. Rudolf (Christian Friedel) wraz z żoną Hedwig (Sandra Hüller) oraz czwórką dzieci i psem mieszkają w przestronnym, pedantycznie czystym domu z wypielęgnowanym ogrodem i szklarnią. Celebrują rodzinne obiady, marzą o wakacjach w ukochanych Włoszech. W weekendy lubią popływać kajakami lub pospacerować po lesie z przyjaciółmi. Jednak zza ścian ich domu często dobiegają niepokojące odgłosy, a czasem rozpaczliwe krzyki, ponieważ Rudolf Höss jest komendantem obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau.

 

„Strefa interesów” to porażające studium banalności zła, w którym nigdy nie jesteśmy świadkami ludobójstwa ani obozowej rzeczywistości. Wszystko, co brutalne, od czego chce się odwrócić wzrok, zostaje wypchnięte poza dom Rudolfa i Hedwig, hermetycznie zamknięte poza ich codziennym życiem. Rodzinną sielankę tylko od czasu do czasu zakłóca dym z pobliskich kominów obozu. Czy można urządzić sobie sterylny raj w cieniu cudzego piekła, tak aby jego ślady nie przeniknęły do świadomości i sumienia?

Film Jonathana Glazera, twórcy „Under the Skin” oraz kultowych teledysków Massive Attack i Radiohead, jest polską koprodukcją, za którą – po stronie polskiej – odpowiadała Ewa Puszczyńska, producentka „Idy” i „Zimnej wojny”. „Strefa interesów” to wybitna, w całości zrealizowana w Polsce, nowatorska reinterpretacja kina Zagłady, nagrodzona Grand Prix na festiwalu w Cannes oraz nominowana do Oscara w 5 kategoriach, w tym dla Najlepszego Filmu. Za muzykę odpowiada Mica Levi, a autorem zdjęć jest nominowany do Oscara Łukasz Żal („Zimna wojna”, „Ida”). To głęboko wstrząsające, otwierające oczy dzieło, które wychodzi poza ramy filmu – i przejdzie do historii kina.

 

Nowy film twórcy „Lisbon Story" i „Nieba nad Berlinem" to medytacja nad prostotą i pięknem życia. W „Perfect Days" Wim Wenders opowiada historię japońskiego everymana, dla którego każdy dzień wypełniony jest czynnościami składającymi się na poezję codzienności.

Mieszkający we współczesnym Tokio Hirayama (w tej roli fantastyczny Kōji Yakusho, nagrodzony za swoją rolę na festiwalu w Cannes) to człowiek małomówny i zamknięty w sobie, jednak przepełniony miłością do świata i innych. Podążając za bohaterem, odkrywamy kolejne rytuały, w które angażuje się on z całkowitym oddaniem. Z czasem nawet prozaiczna praca Hirayamy, porządkującego miejskie toalety (każda jest architektonicznym arcydziełem), okazuje się niezwykłym ceremoniałem.

Ścieżką dźwiękową jego życia stają się harmonijne dźwięki tokijskiej ulicy oraz utwory w wykonaniu The Velvet Underground, Lou Reeda, Patti Smith i Niny Simone. Film Wendersa to uzdrawiające kino zmieniające codzienność w magię. 

Francja, lata 70. XIX wieku. Rosalie to młoda kobieta inna niż wszystkie, obdarzona wyjątkową tajemnicą - jej twarz i ciało pokrywają włosy. Przez całe życie ukrywała prawdę, aby zachować bezpieczeństwo i dopasować się do otoczenia. Aż do czasu, kiedy na swojej drodze spotka Abla, nieświadomego jej sekretu zadłużonego właściciela baru, który bierze z nią ślub dla posagu. Czy Abel będzie w stanie pokochać Rosalie i dostrzec w niej kobietę, gdy pozna prawdę?

Komedia, o jakiej nikomu się nie śniło! „Dream Scenario” to wyprodukowany przez studio A24 film z Nicolasem Cage'em w brawurowej i całkowicie zaskakującej roli. Paul (Cage) to sympatyczny, choć trochę nudny profesor akademicki, który znienacka zaczyna pojawiać się w snach milionów obcych ludzi – a wszyscy zadają sobie pytanie: dlaczego akurat on?

Zdobywca Oscara Nicolas Cage wciela się w rolę niedocenianego i niemal niezauważalnego szarego człowieka, którego los zmienia się diametralnie, odkąd co noc śni się obcym ludziom na całym świecie. Z dnia na dzień, a w zasadzie z nocy na noc, Paul Matthews staje się celebrytą szczególnej kategorii. Nastoletnie córki przestają się go wstydzić, odzywa się do niego jego była, w oczach studentów zaczyna być cool, a na biurku przybywa lukratywnych kontraktów reklamowych. Wreszcie jest KIMŚ. Jednak szybko jego życie z ucieleśnienia marzeń staje się koszmarem, a z fascynującego fenomenu Paul staje się ofiarą cancel culture.

Nominowany do Oscara i nagrodzony Złotą Palmą mistrz storytellingu Hirokazu Kore-eda powraca z nowym, subtelnym i niezwykle poruszającym filmem. W „Monsterze” tworzy pełną zaskoczeń, doskonale skonstruowaną opowieść o dziecięcych tajemnicach.
„Monster” ukazuje trzy perspektywy tej samej, z pozoru prostej, historii. Bójka w szkole, moralnie niepewny nauczyciel i matka walcząca o syna. Kolejne puzzle układane są przez Kore-edę z chirurgiczną precyzją i odsłaniają przed widzem sekrety bohaterów. Opowieść o tym, jak przyjaźń, miłość i odrzucenie tak często istnieją w tym samym kontinuum.
Emocje filmowe potęgowane są przez najwyższej próby ścieżkę dźwiękową, będącą ostatnią pracą nagrodzonego Oscarem kompozytora Ryuichiego Sakamoto.

Kicia Kocia powraca! Uwielbianą kotkę oraz jej przyjaciół – Packa, Adelkę i Julianka – czekają nowe perypetie. Tym razem spędzimy z nimi dzień w przedszkolu, zobaczymy, jak poznają nowych kolegów na placu zabaw i jak uciekają przed nagłym deszczem. Kicia Kocia pokaże nam także, jak uczy się jeździć na rowerze i jak pomaga dziadkowi zbudować szafkę dla babci. Na Kicię Kocię zawsze można liczyć!

Kicia Kocia powraca! Uwielbianą kotkę oraz jej przyjaciół – Packa, Adelkę i Julianka – czekają nowe perypetie. Tym razem spędzimy z nimi dzień w przedszkolu, zobaczymy, jak poznają nowych kolegów na placu zabaw i jak uciekają przed nagłym deszczem. Kicia Kocia pokaże nam także, jak uczy się jeździć na rowerze i jak pomaga dziadkowi zbudować szafkę dla babci. Na Kicię Kocię zawsze można liczyć!

Basia to wyjątkowo rezolutna 5-latka, dobrze znana wielbicielom książek Zofii Staneckiej i Marianny Oklejak. Każdy odcinek uczy dzieci czegoś o dorosłych, ale i dorosłych czegoś o dzieciach.

Serial zabiera nas do radosnego świata dziewczynki, która codziennie uczy się czegoś nowego.Twórcy zachowali styl rysunków i poczucie humoru charakterystyczne dla książek o Basi.

KRÓTKA HISTORIA POLSKIEGO KINA cz. II
Jerzy Skolimowski, reżyser na emigracji po 14 latach wraca do swojego zatrzymanego w 1967 roku filmu o zjeździe absolwentów. Dobrze sytuowani lekarze z balu postanawiają jechać nocą do kolegi, który nie przyjął zaproszenia.

Film zrealizowany w trakcie czterech tygodni prób do spektaklu pokazuje choreografa Krzysztofa Pastora przy pracy.
To dynamiczna podróż w świat tańca, który reżyser Joanna Rechnio otwiera przed nami, ukazując go z miejsc niedostępnych dla widza.
Krzysztof Pastor pozwala podejść kamerze bardzo blisko, obserwować, jak buduje sceny, jak pracuje z tancerzami, jak zmaga się z niepokojem, presją premiery i machiną teatralną.
<br><br>
„Pastor, Cztery akty” jest portretem „poczwórnym” - składa się z czterech części, a każda pokazuje Krzysztofa Pastora z innej perspektywy. Dzięki czterem znakomitym operatorom zaproszonym do projektu: Maciejowi Sobierajowi, Michałowi Englertowi, Jackowi Petryckiemu i Markowi Dawidowi, z których każdy jest autorem zdjęć do jednego aktu, film jest wizualnie wyjątkowy. Rzadko widzi się tak sfilmowany taniec nie tylko dlatego, że pokazany jest pięknie, ale także dlatego, że staje się poruszającą opowieścią.

Pokaz filmów w ramach 12. OGÓLNOPOLSKIEGO FESTIWALU ANIMACJI O!PLA i spotkanie z autorką konkursowej animacji PERFECT ME Sonią Mossoczy, które poprowadzi dziennikarka filmowa Dagmara Romanowska.


Realizowany od 2013 roku OGÓLNOPOLSKI FESTIWAL ANIMACJI “O!PLA” („O!PLA oznacza: „O! Polska Animacja”, ale też „Oh! People Love Animation”) jest oddolną/niezależną inicjatywą D.I.Y. będącą przede wszystkim próbą odzyskania kontaktu i (od)budowania relacji pomiędzy polskim widzem (w każdym wieku!), a polską animacją autorską, a także – za sprawą projektów towarzyszących – promocją, w kraju i za granicą, jednej z najważniejszych dziedzin polskiej sztuki.


W programie:
Konkurs główny | kategoria studencka

HALF EMPTY (2022, 04:52), Katarzyna Orłowska, Uniwersytet Artystyczny im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu
KOHEZJA (2023, 05:05), Sara Sawicka, Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
PERFECT ME (2023, 02:16), Sonia Mossoczy, Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
RYSA (2023, 05:22), Jakub Krzyszpin, PWSFTviT w Łodzi
SMELL OF THE GROUND (2023, 07:47), Olivia Rosa, Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie
SZKLANE ZŁUDZENIE (2023, 07: 47), Mikołaj Mirzewski, PWSFTviT w Łodzi
TAKIE CUDA SIĘ ZDARZAJĄ (2022, 13:48), Barbara Rupik, PWSFTviT w Łodzi
TOTO (2023, 06:10), Klaudia Bochniak, PWSFTviT w Łodzi
W LESIE SĄ LUDZIE (2023, 09:53), Szymon Ruczyński, PWSFTviT w Łodzi
ZAPADA DZIEŃ (2022, 03:02), Julia Szkup, Uniwersytet Artystyczny im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu

Zdobywca Nagrody Specjalnej Jury na Berlinale, najnowszy film Loisa Patiño, którego Czerwony księżyc prezentowaliśmy w nowohoryzontowym konkursie w 2020 roku. Magiczna, przepełniona współczuciem, łagodna, a przy tym przeszywająca Samsara na początek zabiera nas do Laosu i zostawia na łonie oszałamiającej bujnej natury w towarzystwie młodziutkich buddyjskich mnichów. Widzimy, jak u łoża Mony pewien chłopiec czyta Tybetańską księgę umarłych, by pomóc jej przeprawić się na tamten świat. Laotański rozdział tej opowieści, obfitujący w zachwycające obrazy, których nie powstydziłby się Apichatpong Weerasethakul, też kończy się przeprawą: zaskakującym reżyserskim gestem, który zamienia seans w przeżycie spoza kinowego banału, w doświadczenie immersyjne, dowodzące, że czasem najwięcej widać, gdy zamknie się oczy. A gdy je otworzymy, będziemy już w zupełnie innym miejscu.

Delikwenci Rodrigo Moreno to jeden z niekwestionowanych przebojów ostatniego Cannes. Ta przezabawna, nieprzewidywalna, pełna fantazji i uroku opowieść rozpoczyna się jak dramat obyczajowy o sfrustrowanym monotonną egzystencją urzędniku, by nieoczekiwanie zamienić się w rasowy kryminał o napadzie na bank. A to dopiero początek! Moreno przekonuje nas bowiem, że prawdziwe życie i prawdziwe kino zaczyna się wtedy, kiedy ściągamy uniformy, radykalnie zrywamy z kieratem codzienności, iluzją zawodowego i artystycznego bezpieczeństwa i z egzystencjalną i kinową rutyną. Jego bohaterowie, kasjerzy Román i Morán, wkraczają więc na terytorium przygody, gdzie w towarzystwie bohemy będą poznawać wartość (i cenę) wolności. Prezentowana w sekcji Un Certain Regard arthouse’owa komedia kryje w sobie – niczym sejf, którego zawartość plądrujemy z zachwytem – mnóstwo niespodzianek.

Nowe Horyzonty Tournée
Pierwszy od dziewięciu lat film Lisandro Alonso miał premierę w Cannes w ramach pokazów specjalnych. Enigmatyczne, oniryczne dzieło Argentyńczyka płynnie przemieszcza się pomiędzy kilkoma epokami, gatunkami i konwencjami. Czarno-biały western (z Chiarą Mastroianni i Viggo Mortensenem w obsadzie), skąpany w czerwono-niebieskich światłach radiowozu współczesny kryminał, którego akcja rozgrywa się w rezerwacie Indian w Dakocie, i wreszcie zanurzona w latach 70. przypowieść o winie, karze i gorączce złota w amazońskiej dżungli. Eureka skupia się na kwestii reprezentacji. Jej bohaterowie, rdzenni mieszkańcy obu Ameryk, zamknięci są w narzuconych im ramach, a ucieczką przed przesądzonym przez kolonizację (także artystyczną) losem jest nieustanny ruch, przemieszczenie w stronę tego, co nieuchwytne, radykalna przemiana. Tym procesom podlega także sam film, który nie przywiązując się do żadnej narracji, uwalnia od ich kategoryczności zarówno bohaterów, jak i widzów. To, co łączy wszystkie „części” Eureki, to hipnotyczny rytm, gęstość i uroda obrazów. Jednym z producentów filmu jest wybitny amerykański dokumentalista Roberto Minervini. 

Kicia Kocia powraca! Uwielbianą kotkę oraz jej przyjaciół – Packa, Adelkę i Julianka – czekają nowe perypetie. Tym razem spędzimy z nimi dzień w przedszkolu, zobaczymy, jak poznają nowych kolegów na placu zabaw i jak uciekają przed nagłym deszczem. Kicia Kocia pokaże nam także, jak uczy się jeździć na rowerze i jak pomaga dziadkowi zbudować szafkę dla babci. Na Kicię Kocię zawsze można liczyć!

Nowe Horyzonty Tournée
Mistrz kina tureckiego Nuri Bilge Ceylan, autor Uzaka, Pewnego razu w Anatolii i Zimowego snu, ponownie zachwycił publiczność festiwalu w Cannes kinem melancholijnym i epickim w metrażu. Główny bohater Samet wraca do zanurzonej w śniegu anatolijskiej wioski, gdzie jest nauczycielem plastyki. Czuje się lepszy niż wszyscy wokół niego, czeka na awans, tymczasem zostaje oskarżony przez dwie uczennice o niewłaściwe zachowanie… Ceylan kreśli portret człowieka zapatrzonego w puste ideały, kogoś kategorycznie wierzącego w system wartości, który sam stworzył – wiecznie oskarżającego, miotającego się, oślepionego swoim egoizmem. Wśród wyschniętych traw to studium narcyzmu – cierpliwie zbudowane z impresji, fenomenalnych dialogów, emocjonalnych starć i prostych, choć przemyślanych statycznych ujęć. To kino piękne wizualnie, zatopione w dygresjach, pełne przenikliwych sformułowań. Ceylan pozostaje wierny sobie – i dobrze!

Młoda wiejska dziewczyna, Giselle, zakochuje się w Albercie, szlachcicu, który ukrywa przed nią swą prawdziwą tożsamość oraz fakt, że jest już zaręczony. Gdy Giselle odkrywa prawdę, popada w obłęd
i umiera. Kobieta, wbrew swej woli, staje się jedną z willid, mściwych duchów, które skazują Alberta na taniec aż do śmierci z wyczerpania….

Giselle porusza wielkie i uniwersalne tematy romantyczne. Inscenizacja oddaje hołd jednemu z najstarszych i najwspanialszych dzieł baletu klasycznego.

Wyjątkowy balet romantyczny w wykonaniu byłych solistów Teatru Bolszoj Olgi Smirnowej i Jacopa Tissiego, którzy uciekli z Rosji i dołączyli do Holenderskiego Baletu Narodowego.

Muzyka: Adolphe Adam
Choreografia: Marius Petipa, na podstawie choreografii Jeana Coralliego oraz Julesa Perrota
Realizacja i choreografia: Rachel Beaujean oraz Ricardo Bustamante
Wykonanie muzyki: Dutch Ballet Orchestra
Dyrygent: Ermanno Florio


Obsada: Olga Smirnowa (Giselle), Jacopo Tissi (Albert), Floortje Eimers (Mirta), Giorgi Potskhishvili (Hilarion)
Reżyseria: Isabelle Julien
Kraj produkcji: Francja

Młoda wiejska dziewczyna, Giselle, zakochuje się w Albercie, szlachcicu, który ukrywa przed nią swą prawdziwą tożsamość oraz fakt, że jest już zaręczony. Gdy Giselle odkrywa prawdę, popada w obłęd
i umiera. Kobieta, wbrew swej woli, staje się jedną z willid, mściwych duchów, które skazują Alberta na taniec aż do śmierci z wyczerpania….

Giselle porusza wielkie i uniwersalne tematy romantyczne. Inscenizacja oddaje hołd jednemu z najstarszych i najwspanialszych dzieł baletu klasycznego.

Wyjątkowy balet romantyczny w wykonaniu byłych solistów Teatru Bolszoj Olgi Smirnowej i Jacopa Tissiego, którzy uciekli z Rosji i dołączyli do Holenderskiego Baletu Narodowego.

Muzyka: Adolphe Adam
Choreografia: Marius Petipa, na podstawie choreografii Jeana Coralliego oraz Julesa Perrota
Realizacja i choreografia: Rachel Beaujean oraz Ricardo Bustamante
Wykonanie muzyki: Dutch Ballet Orchestra
Dyrygent: Ermanno Florio


Obsada: Olga Smirnowa (Giselle), Jacopo Tissi (Albert), Floortje Eimers (Mirta), Giorgi Potskhishvili (Hilarion)
Reżyseria: Isabelle Julien
Kraj produkcji: Francja